κυκλικός

Ancient Greek

Etymology

From κύκλος (kúklos) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.kli.kós/ → /cy.kliˈkos/ → /ci.kliˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.kli.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.kliˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.kliˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.kliˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.kliˈkos/

Adjective

κυκλῐκός • (kuklikós) m (feminine κυκλῐκή, neuter κυκλῐκόν); first/second declension

1. circular

Declension

First and second declension of κῠκλῐκός; κῠκλῐκή; κῠκλῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κῠκλῐκός kuklikós	κῠκλῐκή kuklikḗ	κῠκλῐκόν kuklikón		κῠκλῐκώ kuklikṓ	κῠκλῐκᾱ́ kuklikā́	κῠκλῐκώ kuklikṓ		κῠκλῐκοί kuklikoí	κῠκλῐκαί kuklikaí	κῠκλῐκᾰ́ kukliká
Genitive		κῠκλῐκοῦ kuklikoû	κῠκλῐκῆς kuklikês	κῠκλῐκοῦ kuklikoû		κῠκλῐκοῖν kuklikoîn	κῠκλῐκαῖν kuklikaîn	κῠκλῐκοῖν kuklikoîn		κῠκλῐκῶν kuklikôn	κῠκλῐκῶν kuklikôn	κῠκλῐκῶν kuklikôn
Dative		κῠκλῐκῷ kuklikôi	κῠκλῐκῇ kuklikêi	κῠκλῐκῷ kuklikôi		κῠκλῐκοῖν kuklikoîn	κῠκλῐκαῖν kuklikaîn	κῠκλῐκοῖν kuklikoîn		κῠκλῐκοῖς kuklikoîs	κῠκλῐκαῖς kuklikaîs	κῠκλῐκοῖς kuklikoîs
Accusative		κῠκλῐκόν kuklikón	κῠκλῐκήν kuklikḗn	κῠκλῐκόν kuklikón		κῠκλῐκώ kuklikṓ	κῠκλῐκᾱ́ kuklikā́	κῠκλῐκώ kuklikṓ		κῠκλῐκούς kuklikoús	κῠκλῐκᾱ́ς kuklikā́s	κῠκλῐκᾰ́ kukliká
Vocative		κῠκλῐκέ kukliké	κῠκλῐκή kuklikḗ	κῠκλῐκόν kuklikón		κῠκλῐκώ kuklikṓ	κῠκλῐκᾱ́ kuklikā́	κῠκλῐκώ kuklikṓ		κῠκλῐκοί kuklikoí	κῠκλῐκαί kuklikaí	κῠκλῐκᾰ́ kukliká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κῠκλῐκῶς kuklikôs				κῠκλῐκώτερος kuklikṓteros				κῠκλῐκώτᾰτος kuklikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: cyclicus (see there for further descendants)

Further reading

• κυκλικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κυκλικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “κυκλικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek κυκλικός (kuklikós). By surface analysis, κύκλος (kýklos) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ci.kliˈkos/

• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.kliˈkos/

Adjective

κυκλικός • (kyklikós) m (feminine κυκλική, neuter κυκλικό)

1. circular, round

   Synonym: στρογγύλος (strongýlos)

2. cyclical, cyclic

Declension

Declension of κυκλικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κυκλικός •	κυκλική •	κυκλικό •	κυκλικοί •	κυκλικές •	κυκλικά •
genitive	κυκλικού •	κυκλικής •	κυκλικού •	κυκλικών •	κυκλικών •	κυκλικών •
accusative	κυκλικό •	κυκλική •	κυκλικό •	κυκλικούς •	κυκλικές •	κυκλικά •
vocative	κυκλικέ •	κυκλική •	κυκλικό •	κυκλικοί •	κυκλικές •	κυκλικά •