σύντροφος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Ancient Greek σύντροφος (súntrophos), from συν- (sun-) + τρέφω (tréphō) + -ος (-os), with semantic loan from French compagnon and Italian compagno.
Noun
[edit]σύντροφος • (sýntrofos) m or f (plural σύντροφοι, feminine συντρόφισσα)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | σύντροφος (sýntrofos) | σύντροφοι (sýntrofoi) |
| genitive | συντρόφου (syntrófou) | συντρόφων (syntrófon) |
| accusative | σύντροφο (sýntrofo) | συντρόφους (syntrófous) |
| vocative | σύντροφε (sýntrofe) | σύντροφοι (sýntrofoi) |
Related terms
[edit]- συντροφιά f (syntrofiá, “company”)
- συντροφικός (syntrofikós)
- συντροφικότητα f (syntrofikótita)
Further reading
[edit]
σύντροφος on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
Categories:
- Greek terms inherited from Ancient Greek
- Greek terms derived from Ancient Greek
- Greek semantic loans from French
- Greek terms derived from French
- Greek lemmas
- Greek nouns
- Greek nouns of mixed gender
- Greek masculine nouns
- Greek feminine nouns
- Greek nouns with multiple genders
- Greek nouns declining like 'άνθρωπος'