συντροφικός

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek συντροφικός (suntrophikós). By surface analysis, σύντροφ(ος) (sýntrof(os)) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /sin.dɾo.fiˈkos/
• Hyphenation: συ‧ντρο‧φι‧κός

Adjective

συντροφικός • (syntrofikós) m (feminine συντροφική, neuter συντροφικό)

1. of companionship, companionly
2. comradely (of or relating to comradeship; between or among comrades)

Declension

Declension of συντροφικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συντροφικός (syntrofikós)	συντροφική (syntrofikí)	συντροφικό (syntrofikó)		συντροφικοί (syntrofikoí)	συντροφικές (syntrofikés)	συντροφικά (syntrofiká)
genitive	συντροφικού (syntrofikoú)	συντροφικής (syntrofikís)	συντροφικού (syntrofikoú)		συντροφικών (syntrofikón)	συντροφικών (syntrofikón)	συντροφικών (syntrofikón)
accusative	συντροφικό (syntrofikó)	συντροφική (syntrofikí)	συντροφικό (syntrofikó)		συντροφικούς (syntrofikoús)	συντροφικές (syntrofikés)	συντροφικά (syntrofiká)
vocative	συντροφικέ (syntrofiké)	συντροφική (syntrofikí)	συντροφικό (syntrofikó)		συντροφικοί (syntrofikoí)	συντροφικές (syntrofikés)	συντροφικά (syntrofiká)

Derived terms

• συντροφικά (syntrofiká, adverb)
• συντροφικότητα f (syntrofikótita)

 

Related terms

• συντροφιά f (syntrofiá, “company”)
• σύντροφος m or f (sýntrofos)