Jump to content

συγκρούομαι

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

συγκρούομαι (sunkroúomai)

  1. first-person singular indicative present mediopassive of συγκρούω (sunkroúō)

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From Koine Greek συγκρούομαι, passive of συγκρούω (sunkroúō).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /siŋ.ˈɡru.o.me/
  • Hyphenation: συ‧γκρού‧ο‧μαι
  • Old Hyphenation: συγ‧κρού‧ο‧μαι

Verb

[edit]

συγκρούομαι (sygkroúomai) deponent (past συγκρούστηκα)

  1. to collide, clash

Conjugation

[edit]

Derived terms

[edit]
[edit]