συγγενής

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυγγενής (xungenḗs) — Old Attic
• σῠγγενεύς (sungeneús)

Etymology

From σῠν- (sun-, “with”) +‎ the root of γίγνομαι (gígnomai, “to be born”) +‎ -ής (-ḗs, adjectival suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.ɡe.nɛ̌ːs/ → /syɲ.ɟeˈnis/ → /siɲ.ɟeˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡe.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ɡeˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟeˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟeˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟeˈnis/

Adjective

σῠγγενής • (sungenḗs) m or f (neuter σῠγγενές); third declension

1. born with, congenital, innate, natural, inborn
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 13.16
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 3.69
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Prorrhetics 83
   • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 691
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 832
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 1.41
2. of the same family, akin to, related
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.109
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.2
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 4.236
   1. (substantive) kinsman, relative
      • 421 BCE, Aristophanes, Peace 618
      • 414 BCE, Aristophanes, The Birds 368
   2. (neuter substantive) relationship
      • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 289
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1469
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.82
   3. (figuratively) akin, of like kind
      • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1280, (Compare Thesmophoriazusae 574)
      • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 789
3. (at the Persian court) a title bestowed by the king as a mark of honour
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.4.27
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 2.2.31

Inflection

Third declension of σῠγγενής; σῠγγενές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σῠγγενής sungenḗs	σῠγγενές sungenés		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Genitive		σῠγγενοῦς sungenoûs	σῠγγενοῦς sungenoûs		σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn		σῠγγενῶν sungenôn	σῠγγενῶν sungenôn
Dative		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn		σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)	σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)
Accusative		σῠγγενῆ sungenê	σῠγγενές sungenés		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Vocative		σῠγγενές sungenés	σῠγγενές sungenés		σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî		σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σῠγγενῶς sungenôs			σῠγγενέστερος sungenésteros			σῠγγενέστᾰτος sungenéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “συγγενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συγγενής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4773 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • akin idem, page 21.
  • allied idem, page 25.
  • cognate idem, page 142.
  • congenital idem, page 160.
  • family idem, page 305.
  • german, germane idem, page 357.
  • hereditary idem, page 397.
  • in-born idem, page 426.
  • in-bred idem, page 427.
  • ingrained idem, page 440.
  • innate idem, page 442.
  • instinctive idem, page 446.
  • kindred idem, page 469.
  • native idem, page 551.
  • natural idem, page 551.
  • relation idem, page 689.

Greek

Etymology

From the Ancient Greek συγγενής (sungenḗs, “congenital”, “inborn”).

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋɟeˈnis/

Adjective

συγγενής • (syngenís) m (feminine συγγενής, neuter συγγενές)

1. related
2. congenital

Declension

Declension of συγγενής

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενής (syngenís)	συγγενής (syngenís)	συγγενές (syngenés)		συγγενείς (syngeneís)	συγγενείς (syngeneís)	συγγενή (syngení)
genitive	συγγενούς (syngenoús) συγγενή (syngení)	συγγενούς (syngenoús)	συγγενούς (syngenoús)		συγγενών (syngenón)	συγγενών (syngenón)	συγγενών (syngenón)
accusative	συγγενή (syngení)	συγγενή (syngení)	συγγενές (syngenés)		συγγενείς (syngeneís)	συγγενείς (syngeneís)	συγγενή (syngení)
vocative	συγγενή (syngení) συγγενής (syngenís)	συγγενής (syngenís)	συγγενές (syngenés)		συγγενείς (syngeneís)	συγγενείς (syngeneís)	συγγενή (syngení)

Notes: vocative forms follow the nominative
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συγγενής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συγγενής, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative συγγενέστερος (syngenésteros) συγγενέστερη (syngenésteri) συγγενέστερο (syngenéstero) συγγενέστεροι (syngenésteroi) συγγενέστερες (syngenésteres) συγγενέστερα (syngenéstera) genitive συγγενέστερου (syngenésterou) συγγενέστερης (syngenésteris) συγγενέστερου (syngenésterou) συγγενέστερων (syngenésteron) συγγενέστερων (syngenésteron) συγγενέστερων (syngenésteron) accusative συγγενέστερο (syngenéstero) συγγενέστερη (syngenésteri) συγγενέστερο (syngenéstero) συγγενέστερους (syngenésterous) συγγενέστερες (syngenésteres) συγγενέστερα (syngenéstera) vocative συγγενέστερε (syngenéstere) συγγενέστερη (syngenésteri) συγγενέστερο (syngenéstero) συγγενέστεροι (syngenésteroi) συγγενέστερες (syngenésteres) συγγενέστερα (syngenéstera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο συγγενέστερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative συγγενέστατος (syngenéstatos) συγγενέστατη (syngenéstati) συγγενέστατο (syngenéstato) συγγενέστατοι (syngenéstatoi) συγγενέστατες (syngenéstates) συγγενέστατα (syngenéstata) genitive συγγενέστατου (syngenéstatou) συγγενέστατης (syngenéstatis) συγγενέστατου (syngenéstatou) συγγενέστατων (syngenéstaton) συγγενέστατων (syngenéstaton) συγγενέστατων (syngenéstaton) accusative συγγενέστατο (syngenéstato) συγγενέστατη (syngenéstati) συγγενέστατο (syngenéstato) συγγενέστατους (syngenéstatous) συγγενέστατες (syngenéstates) συγγενέστατα (syngenéstata) vocative συγγενέστατε (syngenéstate) συγγενέστατη (syngenéstati) συγγενέστατο (syngenéstato) συγγενέστατοι (syngenéstatoi) συγγενέστατες (syngenéstates) συγγενέστατα (syngenéstata)

Synonyms

• συγγενικός (syngenikós)

Noun

συγγενής • (syngenís) m or f (plural συγγενείς)

1. relative, relation

   μακρινός συγγενής   (distant relative)

   στενός συγγενής   (close relative)

Declension

Declension of συγγενής

	singular	plural
nominative	συγγενής (syngenís)	συγγενείς (syngeneís)
genitive	συγγενή (syngení) συγγενούς (syngenoús)	συγγενών (syngenón)
accusative	συγγενή (syngení)	συγγενείς (syngeneís)
vocative	συγγενή (syngení)	συγγενείς (syngeneís)