στρατηγικός

Ancient Greek

Etymology

From στρᾰτηγός (strătēgós, “leader, commander, general”) +‎ -ῐκός (-ĭkós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stra.tɛː.ɡi.kós/ → /stra.ti.ʝiˈkos/ → /stra.ti.ʝiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stra.tɛː.ɡi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stra.te̝.ɡiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /stra.ti.ʝiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stra.ti.ʝiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stra.ti.ʝiˈkos/

Adjective

στρᾰτηγῐκός • (strătēgĭkós) m (feminine στρᾰτηγῐκή, neuter στρᾰτηγῐκόν); first/second declension

1. of or for a general
2. (of persons) suited or fitted for command, versed in generalship
3. (at Rome) praetorian

Inflection

First and second declension of στρᾰτηγῐκός; στρᾰτηγῐκή; στρᾰτηγῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στρᾰτηγῐκός strătēgĭkós	στρᾰτηγῐκή strătēgĭkḗ	στρᾰτηγῐκόν strătēgĭkón		στρᾰτηγῐκώ strătēgĭkṓ	στρᾰτηγῐκᾱ́ strătēgĭkā́	στρᾰτηγῐκώ strătēgĭkṓ		στρᾰτηγῐκοί strătēgĭkoí	στρᾰτηγῐκαί strătēgĭkaí	στρᾰτηγῐκᾰ́ strătēgĭkắ
Genitive		στρᾰτηγῐκοῦ strătēgĭkoû	στρᾰτηγῐκῆς strătēgĭkês	στρᾰτηγῐκοῦ strătēgĭkoû		στρᾰτηγῐκοῖν strătēgĭkoîn	στρᾰτηγῐκαῖν strătēgĭkaîn	στρᾰτηγῐκοῖν strătēgĭkoîn		στρᾰτηγῐκῶν strătēgĭkôn	στρᾰτηγῐκῶν strătēgĭkôn	στρᾰτηγῐκῶν strătēgĭkôn
Dative		στρᾰτηγῐκῷ strătēgĭkôi	στρᾰτηγῐκῇ strătēgĭkêi	στρᾰτηγῐκῷ strătēgĭkôi		στρᾰτηγῐκοῖν strătēgĭkoîn	στρᾰτηγῐκαῖν strătēgĭkaîn	στρᾰτηγῐκοῖν strătēgĭkoîn		στρᾰτηγῐκοῖς strătēgĭkoîs	στρᾰτηγῐκαῖς strătēgĭkaîs	στρᾰτηγῐκοῖς strătēgĭkoîs
Accusative		στρᾰτηγῐκόν strătēgĭkón	στρᾰτηγῐκήν strătēgĭkḗn	στρᾰτηγῐκόν strătēgĭkón		στρᾰτηγῐκώ strătēgĭkṓ	στρᾰτηγῐκᾱ́ strătēgĭkā́	στρᾰτηγῐκώ strătēgĭkṓ		στρᾰτηγῐκούς strătēgĭkoús	στρᾰτηγῐκᾱ́ς strătēgĭkā́s	στρᾰτηγῐκᾰ́ strătēgĭkắ
Vocative		στρᾰτηγῐκέ strătēgĭké	στρᾰτηγῐκή strătēgĭkḗ	στρᾰτηγῐκόν strătēgĭkón		στρᾰτηγῐκώ strătēgĭkṓ	στρᾰτηγῐκᾱ́ strătēgĭkā́	στρᾰτηγῐκώ strătēgĭkṓ		στρᾰτηγῐκοί strătēgĭkoí	στρᾰτηγῐκαί strătēgĭkaí	στρᾰτηγῐκᾰ́ strătēgĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στρᾰτηγῐκῶς strătēgĭkôs				στρᾰτηγῐκώτερος strătēgĭkṓteros				στρᾰτηγῐκώτᾰτος strătēgĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: strategic
• → Italian: strategico

Further reading

• “στρατηγικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στρατηγικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• στρατηγικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

In the 'strategic' sense, learnedly formed from στρατηγ(ική) (stratig(ikí)) +‎ -ικός (-ikós) with semantic loan from English strategic for non-military contexts. In the relational sense 'of a general', learned borrowing from Ancient Greek στρατηγικός (stratēgikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /stɾa.ti.ʝiˈkos/
• Hyphenation: στρα‧τη‧γι‧κός

Adjective

στρατηγικός • (stratigikós) m (feminine στρατηγική, neuter στρατηγικό)

1. (military) strategic (of or relating to military operations that are more large-scale or long-range than local or tactical ones)
2. (generally) strategic (of or pertaining to strategy)
3. (military, relational) general's, of a general

Declension

Declension of στρατηγικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	στρατηγικός (stratigikós)	στρατηγική (stratigikí)	στρατηγικό (stratigikó)		στρατηγικοί (stratigikoí)	στρατηγικές (stratigikés)	στρατηγικά (stratigiká)
genitive	στρατηγικού (stratigikoú)	στρατηγικής (stratigikís)	στρατηγικού (stratigikoú)		στρατηγικών (stratigikón)	στρατηγικών (stratigikón)	στρατηγικών (stratigikón)
accusative	στρατηγικό (stratigikó)	στρατηγική (stratigikí)	στρατηγικό (stratigikó)		στρατηγικούς (stratigikoús)	στρατηγικές (stratigikés)	στρατηγικά (stratigiká)
vocative	στρατηγικέ (stratigiké)	στρατηγική (stratigikí)	στρατηγικό (stratigikó)		στρατηγικοί (stratigikoí)	στρατηγικές (stratigikés)	στρατηγικά (stratigiká)

Derived terms

• στρατηγικά (stratigiká, adverb)

Related terms

• see: στρατός m (stratós)