Jump to content

στοχάζομαι

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From στόχος (stókhos, “target”) +‎ -ᾰ́ζω (-ázō).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

στοχᾰ́ζομαι • (stokházomai)

  1. to aim for, shoot at
    • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 1.4:
      οὐδὲ μὴν ἄλλου στοχαζόμενος ἔτυχε τούτου
      oudè mḕn állou stokhazómenos étukhe toútou
      Nor did the criminal strike the dead man when aiming at someone else
    • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.6.29:
      εἰ δέ ποτε πόλεμος γένοιτο, δύναισθε καὶ ἀνθρώπων στοχάζεσθαι
      ei dé pote pólemos génoito, dúnaisthe kaì anthrṓpōn stokházesthai
      if there should ever be a war, that you might be able to aim at men also
    1. (figuratively) to endeavor after, aim at
      • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Ancient Medicine 9:
        δεῖ γὰρ μέτρου τινὸς στοχάσασθαι.
        deî gàr métrou tinòs stokhásasthai.
        For it is necessary to aim at some measure.
      • 380 BCE, Plato, Gorgias 465a:
        ὅτι τοῦ ἡδέος στοχάζεται ἄνευ τοῦ βελτίστου
        hóti toû hēdéos stokházetai áneu toû beltístou
        because it aims at the pleasant and ignores the best
  2. to try to make out, to guess at
    • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Demonicus 50:
      εἰ δὲ δεῖ θνητὸν ὄντα τῆς τῶν θεῶν στοχάσασθαι διανοίας
      ei dè deî thnētòn ónta tês tôn theôn stokhásasthai dianoías
      And if a mortal may make conjecture of the thoughts of the gods
    • 380 BCE, Plato, Gorgias 464c:
      οὐ γνοῦσα λέγω ἀλλὰ στοχασαμένη
      ou gnoûsa légō allà stokhasaménē
      I do not say with knowledge, but by speculation

Inflection

[edit]
   Present: στοχᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative στοχᾰ́ζομαι στοχᾰ́ζῃ,
στοχᾰ́ζει 		στοχᾰ́ζεται στοχᾰ́ζεσθον στοχᾰ́ζεσθον στοχᾰζόμεθᾰ στοχᾰ́ζεσθε στοχᾰ́ζονται
subjunctive στοχᾰ́ζωμαι στοχᾰ́ζῃ στοχᾰ́ζηται στοχᾰ́ζησθον στοχᾰ́ζησθον στοχᾰζώμεθᾰ στοχᾰ́ζησθε στοχᾰ́ζωνται
optative στοχᾰζοίμην στοχᾰ́ζοιο στοχᾰ́ζοιτο στοχᾰ́ζοισθον στοχᾰζοίσθην στοχᾰζοίμεθᾰ στοχᾰ́ζοισθε στοχᾰ́ζοιντο
imperative   στοχᾰ́ζου στοχᾰζέσθω στοχᾰ́ζεσθον στοχᾰζέσθων   στοχᾰ́ζεσθε στοχᾰζέσθων
middle/passive
infinitive στοχᾰ́ζεσθαι
participle m στοχᾰζόμενος
f στοχᾰζομένη
n στοχᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐστοχᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐστοχᾰζόμην ἐστοχᾰ́ζου ἐστοχᾰ́ζετο ἐστοχᾰ́ζεσθον ἐστοχᾰζέσθην ἐστοχᾰζόμεθᾰ ἐστοχᾰ́ζεσθε ἐστοχᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στοχᾰ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative στοχᾰ́σομαι στοχᾰ́σῃ,
στοχᾰ́σει 		στοχᾰ́σεται στοχᾰ́σεσθον στοχᾰ́σεσθον στοχᾰσόμεθᾰ στοχᾰ́σεσθε στοχᾰ́σονται
optative στοχᾰσοίμην στοχᾰ́σοιο στοχᾰ́σοιτο στοχᾰ́σοισθον στοχᾰσοίσθην στοχᾰσοίμεθᾰ στοχᾰ́σοισθε στοχᾰ́σοιντο
middle
infinitive στοχᾰ́σεσθαι
participle m στοχᾰσόμενος
f στοχᾰσομένη
n στοχᾰσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐστοχᾰσᾰ́μην, ἐστοχᾰ́σθην (passive in active or passive sense)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐστοχᾰσᾰ́μην ἐστοχᾰ́σω ἐστοχᾰ́σᾰτο ἐστοχᾰ́σᾰσθον ἐστοχᾰσᾰ́σθην ἐστοχᾰσᾰ́μεθᾰ ἐστοχᾰ́σᾰσθε ἐστοχᾰ́σᾰντο
subjunctive στοχᾰ́σωμαι στοχᾰ́σῃ στοχᾰ́σηται στοχᾰ́σησθον στοχᾰ́σησθον στοχᾰσώμεθᾰ στοχᾰ́σησθε στοχᾰ́σωνται
optative στοχᾰσαίμην στοχᾰ́σαιο στοχᾰ́σαιτο στοχᾰ́σαισθον στοχᾰσαίσθην στοχᾰσαίμεθᾰ στοχᾰ́σαισθε στοχᾰ́σαιντο
imperative   στόχᾰσαι στοχᾰσᾰ́σθω στοχᾰ́σᾰσθον στοχᾰσᾰ́σθων   στοχᾰ́σᾰσθε στοχᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐστοχᾰ́σθην ἐστοχᾰ́σθης ἐστοχᾰ́σθη ἐστοχᾰ́σθητον ἐστοχᾰσθήτην ἐστοχᾰ́σθημεν ἐστοχᾰ́σθητε ἐστοχᾰ́σθησᾰν
subjunctive στοχᾰσθῶ στοχᾰσθῇς στοχᾰσθῇ στοχᾰσθῆτον στοχᾰσθῆτον στοχᾰσθῶμεν στοχᾰσθῆτε στοχᾰσθῶσῐ(ν)
optative στοχᾰσθείην στοχᾰσθείης στοχᾰσθείη στοχᾰσθεῖτον,
στοχᾰσθείητον 		στοχᾰσθείτην,
στοχᾰσθειήτην 		στοχᾰσθεῖμεν,
στοχᾰσθείημεν 		στοχᾰσθεῖτε,
στοχᾰσθείητε 		στοχᾰσθεῖεν,
στοχᾰσθείησᾰν
imperative   στοχᾰ́σθητῐ στοχᾰσθήτω στοχᾰ́σθητον στοχᾰσθήτων   στοχᾰ́σθητε στοχᾰσθέντων
middle passive
infinitive στοχᾰ́σᾰσθαι στοχᾰσθῆναι
participle m στοχᾰσᾰ́μενος στοχᾰσθείς
f στοχᾰσᾰμένη στοχᾰσθεῖσᾰ
n στοχᾰσᾰ́μενον στοχᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐστόχᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐστόχᾰσμαι ἐστόχᾰσαι ἐστόχᾰσται ἐστόχᾰσθον ἐστόχᾰσθον ἐστοχᾰ́σμεθᾰ ἐστόχᾰσθε ἐστοχᾰ́σᾰται
subjunctive ἐστοχᾰσμένος ὦ ἐστοχᾰσμένος ᾖς ἐστοχᾰσμένος ᾖ ἐστοχᾰσμένω ἦτον ἐστοχᾰσμένω ἦτον ἐστοχᾰσμένοι ὦμεν ἐστοχᾰσμένοι ἦτε ἐστοχᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐστοχᾰσμένος εἴην ἐστοχᾰσμένος εἴης ἐστοχᾰσμένος εἴη ἐστοχᾰσμένω εἴητον/εἶτον ἐστοχᾰσμένω εἰήτην/εἴτην ἐστοχᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐστοχᾰσμένοι εἴητε/εἶτε ἐστοχᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐστόχᾰσο ἐστοχᾰ́σθω ἐστόχᾰσθον ἐστοχᾰ́σθων   ἐστόχᾰσθε ἐστοχᾰ́σθων
middle/passive
infinitive ἐστοχᾰ́σθαι
participle m ἐστοχᾰσμένος
f ἐστοχᾰσμένη
n ἐστοχᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐστοχᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐστοχᾰ́σμην ἐστόχᾰσο ἐστόχᾰστο ἐστόχᾰσθον ἐστοχᾰ́σθην ἐστοχᾰ́σμεθᾰ ἐστόχᾰσθε ἐστοχᾰ́σᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

[edit]

Derived terms

[edit]
[edit]

References

[edit]

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From Ancient Greek στοχᾰ́ζομαι (“aim; guess”).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /stoˈxa.zo.me/
  • Hyphenation: στο‧χά‧ζο‧μαι

Verb

[edit]

στοχάζομαι • (stocházomai) deponent (past στοχάστηκα)

  1. (literary, poetic, philosophical) to think, contemplate
  2. to think, calculate

Conjugation

[edit]
στοχάζομαι   (deponent: passive forms only)
Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg στοχάζομαι στοχαστώ
2 sg στοχάζεσαι στοχαστείς
3 sg στοχάζεται στοχαστεί
1 pl στοχαζόμαστε στοχαστούμε
2 pl στοχάζεστε, στοχαζόσαστε στοχαστείτε
3 pl στοχάζονται στοχαστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg στοχαζόμουν(α) στοχάστηκα
2 sg στοχαζόσουν(α) στοχάστηκες
3 sg στοχαζόταν(ε) στοχάστηκε
1 pl στοχαζόμασταν, (‑όμαστε) στοχαστήκαμε
2 pl στοχαζόσασταν, (‑όσαστε) στοχαστήκατε
3 pl στοχάζονταν, (στοχαζόντουσαν) στοχάστηκαν, στοχαστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα στοχάζομαι ➤ θα στοχαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα στοχάζεσαι, … θα στοχαστείς, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … στοχαστεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … στοχαστεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … στοχαστεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — στοχάσου
2 pl στοχάζεστε στοχαστείτε
Other forms Passive voice
Present participle ➤   —
Perfect participle ➤   —
Nonfinite form ➤   στοχαστεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

[edit]
[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=στοχάζομαι&oldid=81806163"