στοχαστικός

Ancient Greek

Etymology

From στόχος (stókhos, “aim, target”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sto.kʰas.ti.kós/ → /sto.xas.tiˈkos/ → /sto.xas.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sto.kʰas.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sto.kʰas.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sto.xas.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sto.xas.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sto.xas.tiˈkos/

Adjective

στοχᾰστῐκός • (stokhastikós) m (feminine στοχᾰστῐκή, neuter στοχᾰστῐκόν); first/second declension

1. capable of hitting
2. Acting based on guesswork

Inflection

First and second declension of στοχᾰστῐκός; στοχᾰστῐκή; στοχᾰστῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στοχᾰστῐκός stokhastikós	στοχᾰστῐκή stokhastikḗ	στοχᾰστῐκόν stokhastikón		στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκᾱ́ stokhastikā́	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ		στοχᾰστῐκοί stokhastikoí	στοχᾰστῐκαί stokhastikaí	στοχᾰστῐκᾰ́ stokhastiká
Genitive		στοχᾰστῐκοῦ stokhastikoû	στοχᾰστῐκῆς stokhastikês	στοχᾰστῐκοῦ stokhastikoû		στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn	στοχᾰστῐκαῖν stokhastikaîn	στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn		στοχᾰστῐκῶν stokhastikôn	στοχᾰστῐκῶν stokhastikôn	στοχᾰστῐκῶν stokhastikôn
Dative		στοχᾰστῐκῷ stokhastikôi	στοχᾰστῐκῇ stokhastikêi	στοχᾰστῐκῷ stokhastikôi		στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn	στοχᾰστῐκαῖν stokhastikaîn	στοχᾰστῐκοῖν stokhastikoîn		στοχᾰστῐκοῖς stokhastikoîs	στοχᾰστῐκαῖς stokhastikaîs	στοχᾰστῐκοῖς stokhastikoîs
Accusative		στοχᾰστῐκόν stokhastikón	στοχᾰστῐκήν stokhastikḗn	στοχᾰστῐκόν stokhastikón		στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκᾱ́ stokhastikā́	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ		στοχᾰστῐκούς stokhastikoús	στοχᾰστῐκᾱ́ς stokhastikā́s	στοχᾰστῐκᾰ́ stokhastiká
Vocative		στοχᾰστῐκέ stokhastiké	στοχᾰστῐκή stokhastikḗ	στοχᾰστῐκόν stokhastikón		στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ	στοχᾰστῐκᾱ́ stokhastikā́	στοχᾰστῐκώ stokhastikṓ		στοχᾰστῐκοί stokhastikoí	στοχᾰστῐκαί stokhastikaí	στοχᾰστῐκᾰ́ stokhastiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στοχᾰστῐκῶς stokhastikôs				στοχᾰστῐκώτερος stokhastikṓteros				στοχᾰστῐκώτᾰτος stokhastikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “στοχαστικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στοχαστικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Adjective

στοχαστικός • (stochastikós) m (feminine στοχαστική, neuter στοχαστικό)

1. (philosophy, mathematics) stochastic

Declension

Declension of στοχαστικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	στοχαστικός (stochastikós)	στοχαστική (stochastikí)	στοχαστικό (stochastikó)		στοχαστικοί (stochastikoí)	στοχαστικές (stochastikés)	στοχαστικά (stochastiká)
genitive	στοχαστικού (stochastikoú)	στοχαστικής (stochastikís)	στοχαστικού (stochastikoú)		στοχαστικών (stochastikón)	στοχαστικών (stochastikón)	στοχαστικών (stochastikón)
accusative	στοχαστικό (stochastikó)	στοχαστική (stochastikí)	στοχαστικό (stochastikó)		στοχαστικούς (stochastikoús)	στοχαστικές (stochastikés)	στοχαστικά (stochastiká)
vocative	στοχαστικέ (stochastiké)	στοχαστική (stochastikí)	στοχαστικό (stochastikó)		στοχαστικοί (stochastikoí)	στοχαστικές (stochastikés)	στοχαστικά (stochastiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο στοχαστικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο στοχαστικός, etc.)

Derived terms

• στοχαστικά (stochastiká, “stochastically”)