στείχω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
A user suggests that this Ancient Greek entry be cleaned up.
Please see the discussion on Requests for cleanup(+) for more information and remove this template after the problem has been dealt with.

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-European *steygʰ- (“go (in an orderly way), climb”).[1] Cognates include Proto-Germanic *stīganą (“ascend, climb up”) (> German steigen). For o-grade *stóygʰ-, see στοῖχος (stoîkhos, “row”); for zero-grade *stigʰ-, see στίχος (stíkhos, “row of soldiers; verse”).[2]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

στείχω • (steíkhō)

  1. to walk, march, go or come
    ἐξ ἄστεος ἑπταλόφου στείχων
    ex ásteos heptalóphou steíkhōn
    marching out of a city of seven hills
  2. movement in a direction given by a preposition or by the context
    1. with πρὸς (pròs), εἰς (eis), ἐπὶ (epì), ἀνά (aná), κατὰ (katà) [with accusative]
      1. (motion to or towards) to go to, to approach
        ποτί πύργους στείχειν
        potí púrgous steíkhein
        march toward a tower
        πρὸς δόμους στείχειν
        pròs dómous steíkhein
        to go in a house
        πρὸς φίλων τάφον στείχειν
        pròs phílōn táphon steíkhein
        to go to a friend's funeral
        στεῖχ' εἰς ἀγοράν πρὸς τοὺς Ἑρμᾶς
        steîkh' eis agorán pròs toùs Hermâs
        go to a marketplace near the statue of Hermes
        στείχειν ἀνά, κατὰ ὁδόν
        steíkhein aná, katà hodón
        to go up and down a road
        εἰς Ἄργος στείχειν
        eis Árgos steíkhein
        to go to Argos
        ἐς ᾍδην κατ' ἄκρας στείχειν
        es Hā́idēn kat' ákras steíkhein
        to go into Hades against the edge
        θύραζε στείχειν
        thúraze steíkhein
        to go outside
        ἔσω στείχειν
        ésō steíkhein
        to go inside
    2. with από (apó), ἐκ (ek), ἐπὶ (epì), ἀνά (aná), κατὰ (katà) [with genitive]
      1. (motion from) to go, to depart
        ἀπ' Ἄργεος στείχειν
        ap' Árgeos steíkhein
        to leave (from) Argos
        ἀπ' Ὀλύμπου στείχειν
        ap' Olúmpou steíkhein
        to leave Olympus
        ἐκ δόμων στείχειν
        ek dómōn steíkhein
        to leave the house
        οἴκοθεν στείχειν
        oíkothen steíkhein
        to leave from home
  3. to march in line or order
    οἱ δ' ἅμα Πατρόκλῳ ἔστιχον
    hoi d' háma Patróklōi éstikhon
    Those who marched together with Patroclus
    1. to march against [with ἐπὶ (epì, + accusative)]
      στείχειν ἐπὶ τοὺς ξείνους
      steíkhein epì toùs xeínous
      to march against the foreigners.
    2. to march to [with εἰς (eis, + accusative)]
      εἰς πόλεμον στείχειν
      eis pólemon steíkhein
      march to war.
    3. march on something [with ἐν (en, + dative)]
      ἐν εὐθείαις ὁδοῖς στείχειν
      en eutheíais hodoîs steíkhein
      march on a straight road.
  4. cognate accusative
    ὁδούς στείχειν
    hodoús steíkhein
    to journey the journey
    τὰν νεάταν ὁδόν στείχουσαν
    tàn neátan hodón steíkhousan
    traveling the extreme path
    ἀνὴρ ὁπλίτης κλίμακος προσαμβάσεις στείχει πρὸς πύργον
    anḕr hoplítēs klímakos prosambáseis steíkhei pròs púrgon
    heavily armed men are scaling scaling ladders at a tower
  5. (figuratively)
    ἀοιδά στείχει ἀπ' Αἰγῑ́νης
    aoidá steíkhei ap' Aigī́nēs
    a minstrel walks away from Aegina
    ἐπ' ἐμοὶ ῥιπή στείχειν
    ep' emoì rhipḗ steíkhein
    take a swing at me
    στείχει δ’ ἴουλος ἄρτι διὰ παρηΐδων
    steíkhei d’ íoulos árti dià parēḯdōn
    and his beard's first growth is just now advancing through his cheeks
    τὴν ἄτην... στείχουσαν ἀστοῖς
    tḕn átēn... steíkhousan astoîs
    the coming disaster to citizens
    πρὸς ἄτην τοὺς φίλους στείχοντα ... κακά
    pròs átēn toùs phílous steíkhonta ... kaká
    marching friends toward a disaster... is evil
  6. to step up, mount, climb

Conjugation

[edit]
   Present: στείχω, στείχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στείχω στείχεις στείχει στείχετον στείχετον στείχομεν στείχετε στείχουσῐ(ν)
subjunctive στείχω στείχῃς στείχῃ στείχητον στείχητον στείχωμεν στείχητε στείχωσῐ(ν)
optative στείχοιμῐ στείχοις στείχοι στείχοιτον στειχοίτην στείχοιμεν στείχοιτε στείχοιεν
imperative   στεῖχε στειχέτω στείχετον στειχέτων   στείχετε στειχόντων
middle/
passive 		indicative στείχομαι στείχῃ,
στείχει 		στείχεται στείχεσθον στείχεσθον στειχόμεθᾰ στείχεσθε στείχονται
subjunctive στείχωμαι στείχῃ στείχηται στείχησθον στείχησθον στειχώμεθᾰ στείχησθε στείχωνται
optative στειχοίμην στείχοιο στείχοιτο στείχοισθον στειχοίσθην στειχοίμεθᾰ στείχοισθε στείχοιντο
imperative   στείχου στειχέσθω στείχεσθον στειχέσθων   στείχεσθε στειχέσθων
active middle/passive
infinitive στείχειν στείχεσθαι
participle m στείχων στειχόμενος
f στείχουσᾰ στειχομένη
n στεῖχον στειχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔστειχον, ἐστειχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστειχον ἔστειχες ἔστειχε(ν) ἐστείχετον ἐστειχέτην ἐστείχομεν ἐστείχετε ἔστειχον
middle/
passive 		indicative ἐστειχόμην ἐστείχου ἐστείχετο ἐστείχεσθον ἐστειχέσθην ἐστειχόμεθᾰ ἐστείχεσθε ἐστείχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στείξω, στείξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στείξω στείξεις στείξει στείξετον στείξετον στείξομεν στείξετε στείξουσῐ(ν)
optative στείξοιμῐ στείξοις στείξοι στείξοιτον στειξοίτην στείξοιμεν στείξοιτε στείξοιεν
middle indicative στείξομαι στείξῃ,
στείξει 		στείξεται στείξεσθον στείξεσθον στειξόμεθᾰ στείξεσθε στείξονται
optative στειξοίμην στείξοιο στείξοιτο στείξοισθον στειξοίσθην στειξοίμεθᾰ στείξοισθε στείξοιντο
active middle
infinitive στείξειν στείξεσθαι
participle m στείξων στειξόμενος
f στείξουσᾰ στειξομένη
n στεῖξον στειξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔστιχον, ἐστιχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστιχον ἔστιχες ἔστιχε(ν) ἐστίχετον ἐστιχέτην ἐστίχομεν ἐστίχετε ἔστιχον
subjunctive στεάχω στεάχῃς στεάχῃ στεάχητον στεάχητον στεάχωμεν στεάχητε στεάχωσῐ(ν)
optative στεάχοιμῐ στεάχοις στεάχοι στεάχοιτον στεαχοίτην στεάχοιμεν στεάχοιτε στεάχοιεν
imperative   στέαχε στεαχέτω στεάχετον στεαχέτων   στεάχετε στεαχόντων
middle indicative ἐστιχόμην ἐστίχου ἐστίχετο ἐστίχεσθον ἐστιχέσθην ἐστιχόμεθᾰ ἐστίχεσθε ἐστίχοντο
subjunctive στεάχωμαι στεάχῃ στεάχηται στεάχησθον στεάχησθον στεαχώμεθᾰ στεάχησθε στεάχωνται
optative στεαχοίμην στεάχοιο στεάχοιτο στεάχοισθον στεαχοίσθην στεαχοίμεθᾰ στεάχοισθε στεάχοιντο
imperative   στεαχοῦ στεαχέσθω στεάχεσθον στεαχέσθων   στεάχεσθε στεαχέσθων
active middle
infinitive στεαχεῖν στεαχέσθαι
participle m στεαχών στεαχόμενος
f στεαχοῦσᾰ στεαχομένη
n στεαχόν στεαχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

[edit]
  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “στείχω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1395-6
  2. ^ s.v. «στοίχος» - στοῖχος, στείχω, στίχος - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas (in Greek), Athens: Lexicology Centre

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=στείχω&oldid=80686247"