σπανός

See also: Σπανός

Ancient Greek

Etymology

Adjectival formation from σπάνις (spánis, “rarity, scarcity”) +‎ -ός (-ós). Related to synonymous σπάνιος (spánios).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spa.nós/ → /spaˈnos/ → /spaˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spa.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spaˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /spaˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spaˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spaˈnos/

Adjective

σπᾰνός • (spănós) m (feminine σπᾰνή, neuter σπᾰνόν); first/second declension

1. (Koine) rare, sparse
2. (Byzantine) beardless

Declension

First and second declension of σπᾰνός; σπᾰνή; σπᾰνόν (Koine)

Number		Singular				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σπᾰνός spănós	σπᾰνή spănḗ	σπᾰνόν spănón		σπᾰνοί spănoí	σπᾰναί spănaí	σπᾰνᾰ́ spănắ
Genitive		σπᾰνοῦ spănoû	σπᾰνῆς spănês	σπᾰνοῦ spănoû		σπᾰνῶν spănôn	σπᾰνῶν spănôn	σπᾰνῶν spănôn
Dative		σπᾰνῷ spănôi	σπᾰνῇ spănêi	σπᾰνῷ spănôi		σπᾰνοῖς spănoîs	σπᾰναῖς spănaîs	σπᾰνοῖς spănoîs
Accusative		σπᾰνόν spănón	σπᾰνήν spănḗn	σπᾰνόν spănón		σπᾰνούς spănoús	σπᾰνᾱ́ς spănā́s	σπᾰνᾰ́ spănắ
Vocative		σπᾰνέ spăné	σπᾰνή spănḗ	σπᾰνόν spănón		σπᾰνοί spănoí	σπᾰναί spănaí	σπᾰνᾰ́ spănắ

Derived terms

• σπανοσιτίᾱ (spanositíā)
• σπανοκαρπίᾱ (spanokarpíā)
• σπάνυδρος (spánudros)

Descendants

• Greek: σπανός (spanós)
• → Aromanian: spãn
• →⇒ English: spanaemia, spanophilia
• → Romanian: spân

Further reading

• σπανός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “σπανός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “σπανός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Sophocles, Evangelinos Apostolides (1900) “σπανός”, in Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B. C. 146 to A. D. 1100), New York: Charles Scribner’s Sons, page 1002

Greek

Etymology

From Byzantine Greek σπανός (spanós), from the first component of Koine Greek σπανοπώγων (spanopṓgōn, “who has a sparse beard”) (see πώγων (pṓgōn, “beard”) for the second component), further from σπάνιος (spánios, “rare, scarce”). Alternatively, directly from σπάνιος (spánios), with the same formation pattern seen in ὀρθός (orthós, “straight”) < ὄρθιος (órthios, “id”).

Despite similar phonetics and semantics, not related to σπαρνός (sparnós, “sparse, rare”) or Latvian spārns (“wing”). However, compare Romanian spân (“hairless”), Aromanian spãn, Sicilian spanu, which may derive from the same Ancient Greek root, possibly via a Vulgar Latin intermediate.

Pronunciation

• IPA^(key): /spaˈnos/
• Hyphenation: σπα‧νός

Adjective

σπανός • (spanós) m (feminine σπανή, neuter σπανό)

1. hairless

Declension

Declension of σπανός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σπανός (spanós)	σπανή (spaní)	σπανό (spanó)		σπανοί (spanoí)	σπανές (spanés)	σπανά (spaná)
genitive	σπανού (spanoú)	σπανής (spanís)	σπανού (spanoú)		σπανών (spanón)	σπανών (spanón)	σπανών (spanón)
accusative	σπανό (spanó)	σπανή (spaní)	σπανό (spanó)		σπανούς (spanoús)	σπανές (spanés)	σπανά (spaná)
vocative	σπανέ (spané)	σπανή (spaní)	σπανό (spanó)		σπανοί (spanoí)	σπανές (spanés)	σπανά (spaná)

Derived terms

• σπανομαρία f (spanomaría)
• Σπανός (Spanós) (a surname)