σπανίζω

Ancient Greek

Etymology

From σπάνιος (spánios) +‎ -ίζω (-ízō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spa.níz.dɔː/ → /spaˈni.zo/ → /spaˈni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spa.níz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spaˈni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /spaˈni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spaˈni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spaˈni.zo/

Verb

σπᾰνίζω • (spanízō)

1. to be rare, scarce, scanty (of things)
2. (active voice or passive voice) to lack or be in want of [with genitive] (of persons)

Conjugation

   Present: σπᾰνῐ́ζω, σπᾰνῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπᾰνῐ́ζω	σπᾰνῐ́ζεις	σπᾰνῐ́ζει	σπᾰνῐ́ζετον	σπᾰνῐ́ζετον	σπᾰνῐ́ζομεν	σπᾰνῐ́ζετε	σπᾰνῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	σπᾰνῐ́ζω	σπᾰνῐ́ζῃς	σπᾰνῐ́ζῃ	σπᾰνῐ́ζητον	σπᾰνῐ́ζητον	σπᾰνῐ́ζωμεν	σπᾰνῐ́ζητε	σπᾰνῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	σπᾰνῐ́ζοιμῐ	σπᾰνῐ́ζοις	σπᾰνῐ́ζοι	σπᾰνῐ́ζοιτον	σπᾰνῐζοίτην	σπᾰνῐ́ζοιμεν	σπᾰνῐ́ζοιτε	σπᾰνῐ́ζοιεν
	imperative		σπᾰ́νῐζε	σπᾰνῐζέτω	σπᾰνῐ́ζετον	σπᾰνῐζέτων		σπᾰνῐ́ζετε	σπᾰνῐζόντων
middle/ passive	indicative	σπᾰνῐ́ζομαι	σπᾰνῐ́ζῃ, σπᾰνῐ́ζει	σπᾰνῐ́ζεται	σπᾰνῐ́ζεσθον	σπᾰνῐ́ζεσθον	σπᾰνῐζόμεθᾰ	σπᾰνῐ́ζεσθε	σπᾰνῐ́ζονται
	subjunctive	σπᾰνῐ́ζωμαι	σπᾰνῐ́ζῃ	σπᾰνῐ́ζηται	σπᾰνῐ́ζησθον	σπᾰνῐ́ζησθον	σπᾰνῐζώμεθᾰ	σπᾰνῐ́ζησθε	σπᾰνῐ́ζωνται
	optative	σπᾰνῐζοίμην	σπᾰνῐ́ζοιο	σπᾰνῐ́ζοιτο	σπᾰνῐ́ζοισθον	σπᾰνῐζοίσθην	σπᾰνῐζοίμεθᾰ	σπᾰνῐ́ζοισθε	σπᾰνῐ́ζοιντο
	imperative		σπᾰνῐ́ζου	σπᾰνῐζέσθω	σπᾰνῐ́ζεσθον	σπᾰνῐζέσθων		σπᾰνῐ́ζεσθε	σπᾰνῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σπᾰνῐ́ζειν				σπᾰνῐ́ζεσθαι
participle	m	σπᾰνῐ́ζων				σπᾰνῐζόμενος
	f	σπᾰνῐ́ζουσᾰ				σπᾰνῐζομένη
	n	σπᾰνῐ́ζον				σπᾰνῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσπᾰ́νῐζον, ἐσπᾰνῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσπᾰ́νῐζον	ἐσπᾰ́νῐζες	ἐσπᾰ́νῐζε(ν)	ἐσπᾰνῐ́ζετον	ἐσπᾰνῐζέτην	ἐσπᾰνῐ́ζομεν	ἐσπᾰνῐ́ζετε	ἐσπᾰ́νῐζον
middle/ passive	indicative	ἐσπᾰνῐζόμην	ἐσπᾰνῐ́ζου	ἐσπᾰνῐ́ζετο	ἐσπᾰνῐ́ζεσθον	ἐσπᾰνῐζέσθην	ἐσπᾰνῐζόμεθᾰ	ἐσπᾰνῐ́ζεσθε	ἐσπᾰνῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σπᾰνῐέω, σπᾰνῐέομαι, σπᾰνῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπᾰνῐέω	σπᾰνῐέεις	σπᾰνῐέει	σπᾰνῐέετον	σπᾰνῐέετον	σπᾰνῐέομεν	σπᾰνῐέετε	σπᾰνῐέουσῐ(ν)
	optative	σπᾰνῐέοιμῐ	σπᾰνῐέοις	σπᾰνῐέοι	σπᾰνῐέοιτον	σπᾰνῐεοίτην	σπᾰνῐέοιμεν	σπᾰνῐέοιτε	σπᾰνῐέοιεν
middle	indicative	σπᾰνῐέομαι	σπᾰνῐέῃ, σπᾰνῐέει	σπᾰνῐέεται	σπᾰνῐέεσθον	σπᾰνῐέεσθον	σπᾰνῐεόμεθᾰ	σπᾰνῐέεσθε	σπᾰνῐέονται
	optative	σπᾰνῐεοίμην	σπᾰνῐέοιο	σπᾰνῐέοιτο	σπᾰνῐέοισθον	σπᾰνῐεοίσθην	σπᾰνῐεοίμεθᾰ	σπᾰνῐέοισθε	σπᾰνῐέοιντο
passive	indicative	σπᾰνῐσθήσομαι	σπᾰνῐσθήσῃ	σπᾰνῐσθήσεται	σπᾰνῐσθήσεσθον	σπᾰνῐσθήσεσθον	σπᾰνῐσθησόμεθᾰ	σπᾰνῐσθήσεσθε	σπᾰνῐσθήσονται
	optative	σπᾰνῐσθησοίμην	σπᾰνῐσθήσοιο	σπᾰνῐσθήσοιτο	σπᾰνῐσθήσοισθον	σπᾰνῐσθησοίσθην	σπᾰνῐσθησοίμεθᾰ	σπᾰνῐσθήσοισθε	σπᾰνῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σπᾰνῐέειν			σπᾰνῐέεσθαι		σπᾰνῐσθήσεσθαι
participle	m	σπᾰνῐέων			σπᾰνῐεόμενος		σπᾰνῐσθησόμενος
	f	σπᾰνῐέουσᾰ			σπᾰνῐεομένη		σπᾰνῐσθησομένη
	n	σπᾰνῐέον			σπᾰνῐεόμενον		σπᾰνῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σπᾰνῐῶ, σπᾰνῐοῦμαι, σπᾰνῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σπᾰνῐῶ	σπᾰνῐεῖς	σπᾰνῐεῖ	σπᾰνῐεῖτον	σπᾰνῐεῖτον	σπᾰνῐοῦμεν	σπᾰνῐεῖτε	σπᾰνῐοῦσῐ(ν)
	optative	σπᾰνῐοίην, σπᾰνῐοῖμῐ	σπᾰνῐοίης, σπᾰνῐοῖς	σπᾰνῐοίη, σπᾰνῐοῖ	σπᾰνῐοῖτον, σπᾰνῐοίητον	σπᾰνῐοίτην, σπᾰνῐοιήτην	σπᾰνῐοῖμεν, σπᾰνῐοίημεν	σπᾰνῐοῖτε, σπᾰνῐοίητε	σπᾰνῐοῖεν, σπᾰνῐοίησᾰν
middle	indicative	σπᾰνῐοῦμαι	σπᾰνῐῇ	σπᾰνῐεῖται	σπᾰνῐεῖσθον	σπᾰνῐεῖσθον	σπᾰνῐούμεθᾰ	σπᾰνῐεῖσθε	σπᾰνῐοῦνται
	optative	σπᾰνῐοίμην	σπᾰνῐοῖο	σπᾰνῐοῖτο	σπᾰνῐοῖσθον	σπᾰνῐοίσθην	σπᾰνῐοίμεθᾰ	σπᾰνῐοῖσθε	σπᾰνῐοῖντο
passive	indicative	σπᾰνῐσθήσομαι	σπᾰνῐσθήσῃ	σπᾰνῐσθήσεται	σπᾰνῐσθήσεσθον	σπᾰνῐσθήσεσθον	σπᾰνῐσθησόμεθᾰ	σπᾰνῐσθήσεσθε	σπᾰνῐσθήσονται
	optative	σπᾰνῐσθησοίμην	σπᾰνῐσθήσοιο	σπᾰνῐσθήσοιτο	σπᾰνῐσθήσοισθον	σπᾰνῐσθησοίσθην	σπᾰνῐσθησοίμεθᾰ	σπᾰνῐσθήσοισθε	σπᾰνῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σπᾰνῐεῖν			σπᾰνῐεῖσθαι		σπᾰνῐσθήσεσθαι
participle	m	σπᾰνῐῶν			σπᾰνῐούμενος		σπᾰνῐσθησόμενος
	f	σπᾰνῐοῦσᾰ			σπᾰνῐουμένη		σπᾰνῐσθησομένη
	n	σπᾰνῐοῦν			σπᾰνῐούμενον		σπᾰνῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσπᾰ́νῐσᾰ, ἐσπᾰνῐσᾰ́μην, ἐσπᾰνῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσπᾰ́νῐσᾰ	ἐσπᾰ́νῐσᾰς	ἐσπᾰ́νῐσε(ν)	ἐσπᾰνῐ́σᾰτον	ἐσπᾰνῐσᾰ́την	ἐσπᾰνῐ́σᾰμεν	ἐσπᾰνῐ́σᾰτε	ἐσπᾰ́νῐσᾰν
	subjunctive	σπᾰνῐ́σω	σπᾰνῐ́σῃς	σπᾰνῐ́σῃ	σπᾰνῐ́σητον	σπᾰνῐ́σητον	σπᾰνῐ́σωμεν	σπᾰνῐ́σητε	σπᾰνῐ́σωσῐ(ν)
	optative	σπᾰνῐ́σαιμῐ	σπᾰνῐ́σειᾰς, σπᾰνῐ́σαις	σπᾰνῐ́σειε(ν), σπᾰνῐ́σαι	σπᾰνῐ́σαιτον	σπᾰνῐσαίτην	σπᾰνῐ́σαιμεν	σπᾰνῐ́σαιτε	σπᾰνῐ́σειᾰν, σπᾰνῐ́σαιεν
	imperative		σπᾰ́νῐσον	σπᾰνῐσᾰ́τω	σπᾰνῐ́σᾰτον	σπᾰνῐσᾰ́των		σπᾰνῐ́σᾰτε	σπᾰνῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσπᾰνῐσᾰ́μην	ἐσπᾰνῐ́σω	ἐσπᾰνῐ́σᾰτο	ἐσπᾰνῐ́σᾰσθον	ἐσπᾰνῐσᾰ́σθην	ἐσπᾰνῐσᾰ́μεθᾰ	ἐσπᾰνῐ́σᾰσθε	ἐσπᾰνῐ́σᾰντο
	subjunctive	σπᾰνῐ́σωμαι	σπᾰνῐ́σῃ	σπᾰνῐ́σηται	σπᾰνῐ́σησθον	σπᾰνῐ́σησθον	σπᾰνῐσώμεθᾰ	σπᾰνῐ́σησθε	σπᾰνῐ́σωνται
	optative	σπᾰνῐσαίμην	σπᾰνῐ́σαιο	σπᾰνῐ́σαιτο	σπᾰνῐ́σαισθον	σπᾰνῐσαίσθην	σπᾰνῐσαίμεθᾰ	σπᾰνῐ́σαισθε	σπᾰνῐ́σαιντο
	imperative		σπᾰ́νῐσαι	σπᾰνῐσᾰ́σθω	σπᾰνῐ́σᾰσθον	σπᾰνῐσᾰ́σθων		σπᾰνῐ́σᾰσθε	σπᾰνῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσπᾰνῐ́σθην	ἐσπᾰνῐ́σθης	ἐσπᾰνῐ́σθη	ἐσπᾰνῐ́σθητον	ἐσπᾰνῐσθήτην	ἐσπᾰνῐ́σθημεν	ἐσπᾰνῐ́σθητε	ἐσπᾰνῐ́σθησᾰν
	subjunctive	σπᾰνῐσθῶ	σπᾰνῐσθῇς	σπᾰνῐσθῇ	σπᾰνῐσθῆτον	σπᾰνῐσθῆτον	σπᾰνῐσθῶμεν	σπᾰνῐσθῆτε	σπᾰνῐσθῶσῐ(ν)
	optative	σπᾰνῐσθείην	σπᾰνῐσθείης	σπᾰνῐσθείη	σπᾰνῐσθεῖτον, σπᾰνῐσθείητον	σπᾰνῐσθείτην, σπᾰνῐσθειήτην	σπᾰνῐσθεῖμεν, σπᾰνῐσθείημεν	σπᾰνῐσθεῖτε, σπᾰνῐσθείητε	σπᾰνῐσθεῖεν, σπᾰνῐσθείησᾰν
	imperative		σπᾰνῐ́σθητῐ	σπᾰνῐσθήτω	σπᾰνῐ́σθητον	σπᾰνῐσθήτων		σπᾰνῐ́σθητε	σπᾰνῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σπᾰνῐ́σαι			σπᾰνῐ́σᾰσθαι		σπᾰνῐσθῆναι
participle	m	σπᾰνῐ́σᾱς			σπᾰνῐσᾰ́μενος		σπᾰνῐσθείς
	f	σπᾰνῐ́σᾱσᾰ			σπᾰνῐσᾰμένη		σπᾰνῐσθεῖσᾰ
	n	σπᾰνῐ́σᾰν			σπᾰνῐσᾰ́μενον		σπᾰνῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐσπᾰ́νῐκᾰ, ἐσπᾰ́νῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσπᾰ́νῐκᾰ	ἐσπᾰ́νῐκᾰς	ἐσπᾰ́νῐκε(ν)	ἐσπᾰνῐ́κᾰτον	ἐσπᾰνῐ́κᾰτον	ἐσπᾰνῐ́κᾰμεν	ἐσπᾰνῐ́κᾰτε	ἐσπᾰνῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσπᾰνῐ́κω	ἐσπᾰνῐ́κῃς	ἐσπᾰνῐ́κῃ	ἐσπᾰνῐ́κητον	ἐσπᾰνῐ́κητον	ἐσπᾰνῐ́κωμεν	ἐσπᾰνῐ́κητε	ἐσπᾰνῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐσπᾰνῐ́κοιμῐ, ἐσπᾰνῐκοίην	ἐσπᾰνῐ́κοις, ἐσπᾰνῐκοίης	ἐσπᾰνῐ́κοι, ἐσπᾰνῐκοίη	ἐσπᾰνῐ́κοιτον	ἐσπᾰνῐκοίτην	ἐσπᾰνῐ́κοιμεν	ἐσπᾰνῐ́κοιτε	ἐσπᾰνῐ́κοιεν
	imperative		ἐσπᾰ́νῐκε	ἐσπᾰνῐκέτω	ἐσπᾰνῐ́κετον	ἐσπᾰνῐκέτων		ἐσπᾰνῐ́κετε	ἐσπᾰνῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἐσπᾰ́νῐσμαι	ἐσπᾰ́νῐσαι	ἐσπᾰ́νῐσται	ἐσπᾰ́νῐσθον	ἐσπᾰ́νῐσθον	ἐσπᾰνῐ́σμεθᾰ	ἐσπᾰ́νῐσθε	ἐσπᾰνῐ́δᾰται
	subjunctive	ἐσπᾰνῐσμένος ὦ	ἐσπᾰνῐσμένος ᾖς	ἐσπᾰνῐσμένος ᾖ	ἐσπᾰνῐσμένω ἦτον	ἐσπᾰνῐσμένω ἦτον	ἐσπᾰνῐσμένοι ὦμεν	ἐσπᾰνῐσμένοι ἦτε	ἐσπᾰνῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσπᾰνῐσμένος εἴην	ἐσπᾰνῐσμένος εἴης	ἐσπᾰνῐσμένος εἴη	ἐσπᾰνῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἐσπᾰνῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσπᾰνῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσπᾰνῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσπᾰνῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐσπᾰ́νῐσο	ἐσπᾰνῐ́σθω	ἐσπᾰ́νῐσθον	ἐσπᾰνῐ́σθων		ἐσπᾰ́νῐσθε	ἐσπᾰνῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσπᾰνῐκέναι				ἐσπᾰνῐ́σθαι
participle	m	ἐσπᾰνῐκώς				ἐσπᾰνῐσμένος
	f	ἐσπᾰνῐκυῖᾰ				ἐσπᾰνῐσμένη
	n	ἐσπᾰνῐκός				ἐσπᾰνῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐσπᾰνῐ́κειν, ἐσπᾰνῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσπᾰνῐ́κειν, ἐσπᾰνῐ́κη	ἐσπᾰνῐ́κεις, ἐσπᾰνῐ́κης	ἐσπᾰνῐ́κει(ν)	ἐσπᾰνῐ́κετον	ἐσπᾰνῐκέτην	ἐσπᾰνῐ́κεμεν	ἐσπᾰνῐ́κετε	ἐσπᾰνῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐσπᾰνῐ́σμην	ἐσπᾰ́νῐσο	ἐσπᾰ́νῐστο	ἐσπᾰ́νῐσθον	ἐσπᾰνῐ́σθην	ἐσπᾰνῐ́σμεθᾰ	ἐσπᾰ́νῐσθε	ἐσπᾰνῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• → Greek: σπανίζω (spanízo) (learned)

Further reading

• σπανίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “σπανίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σπανίζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • lack idem, page 473.
  • need idem, page 554.
  • require idem, page 700.
  • stint idem, page 818.
  • want idem, page 961.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek σπανίζω (spanízō). By surface analysis, σπάνιος (spánios) +‎ -ίζω (-ízo).

Pronunciation

• IPA^(key): /spaˈni.zo/
• Hyphenation: σπα‧νί‧ζω

Verb

σπανίζω • (spanízo) (past σπάνισα, passive —)

1. (intransitive) to be rare, to be scarce

Conjugation

σπανίζω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	σπανίζω	σπανίσω
2 sg	σπανίζεις	σπανίσεις
3 sg	σπανίζει	σπανίσει
1 pl	σπανίζουμε, [‑ομε]	σπανίσουμε, [‑ομε]
2 pl	σπανίζετε	σπανίσετε
3 pl	σπανίζουν(ε)	σπανίσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	σπάνιζα	σπάνισα
2 sg	σπάνιζες	σπάνισες
3 sg	σπάνιζε	σπάνισε
1 pl	σπανίζαμε	σπανίσαμε
2 pl	σπανίζατε	σπανίσατε
3 pl	σπάνιζαν, σπανίζαν(ε)	σπάνισαν, σπανίσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα σπανίζω ➤	θα σπανίσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα σπανίζεις, …	θα σπανίσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … σπανίσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … σπανίσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … σπανίσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	σπάνιζε	σπάνισε
2 pl	σπανίζετε	σπανίστε
Other forms
Active present participle ➤	σπανίζοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας σπανίσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	σπανίσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.