σπανίσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spa.ní.saːs/ → /spaˈni.sas/ → /spaˈni.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spa.ní.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spaˈni.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /spaˈni.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spaˈni.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spaˈni.sas/

Participle

σπᾰνίσᾱς • (spanísās) m (feminine σπᾰνίσᾱσᾰ, neuter σπᾰνίσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of σπανίζω (spanízō)

Declension

First and third declension of σπᾰνίσᾱς; σπᾰνίσᾱσᾰ; σπᾰνίσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σπᾰνίσᾱς spanísās	σπᾰνίσᾱσᾰ spanísāsa	σπᾰνίσᾰν spanísan		σπᾰνίσᾰντε spanísante	σπᾰνισᾱ́σᾱ spanisā́sā	σπᾰνίσᾰντε spanísante		σπᾰνίσᾰντες spanísantes	σπᾰνίσᾱσαι spanísāsai	σπᾰνίσᾰντᾰ spanísanta
Genitive		σπᾰνίσᾰντος spanísantos	σπᾰνισᾱ́σης spanisā́sēs	σπᾰνίσᾰντος spanísantos		σπᾰνισᾰ́ντοιν spanisántoin	σπᾰνισᾱ́σαιν spanisā́sain	σπᾰνισᾰ́ντοιν spanisántoin		σπᾰνισᾰ́ντων spanisántōn	σπᾰνισᾱσῶν spanisāsôn	σπᾰνισᾰ́ντων spanisántōn
Dative		σπᾰνίσᾰντῐ spanísanti	σπᾰνισᾱ́σῃ spanisā́sēi	σπᾰνίσᾰντῐ spanísanti		σπᾰνισᾰ́ντοιν spanisántoin	σπᾰνισᾱ́σαιν spanisā́sain	σπᾰνισᾰ́ντοιν spanisántoin		σπᾰνίσᾱσῐ / σπᾰνίσᾱσῐν spanísāsi(n)	σπᾰνισᾱ́σαις spanisā́sais	σπᾰνίσᾱσῐ / σπᾰνίσᾱσῐν spanísāsi(n)
Accusative		σπᾰνίσᾰντᾰ spanísanta	σπᾰνίσᾱσᾰν spanísāsan	σπᾰνίσᾰν spanísan		σπᾰνίσᾰντε spanísante	σπᾰνισᾱ́σᾱ spanisā́sā	σπᾰνίσᾰντε spanísante		σπᾰνίσᾰντᾰς spanísantas	σπᾰνισᾱ́σᾱς spanisā́sās	σπᾰνίσᾰντᾰ spanísanta
Vocative		σπᾰνίσᾱς spanísās	σπᾰνίσᾱσᾰ spanísāsa	σπᾰνίσᾰν spanísan		σπᾰνίσᾰντε spanísante	σπᾰνισᾱ́σᾱ spanisā́sā	σπᾰνίσᾰντε spanísante		σπᾰνίσᾰντες spanísantes	σπᾰνίσᾱσαι spanísāsai	σπᾰνίσᾰντᾰ spanísanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σπᾰνισᾰ́ντως spanisántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.