σηπτικός

Ancient Greek

Etymology

From σήπω (sḗpō, “make rotten”) +‎ -τῐκός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛːp.ti.kós/ → /sip.tiˈkos/ → /sip.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛːp.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se̝p.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sip.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sip.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sip.tiˈkos/

Adjective

σηπτῐκός • (sēptikós) m (feminine σηπτῐκή, neuter σηπτῐκόν); first/second declension

1. putrefactive, septic
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 8.29,3
   • 36 BCE – 30 BCE, Diodorus Siculus, Historical Library 492.49

Inflection

First and second declension of σηπτῐκός; σηπτῐκή; σηπτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σηπτῐκός sēptikós	σηπτῐκή sēptikḗ	σηπτῐκόν sēptikón		σηπτῐκώ sēptikṓ	σηπτῐκᾱ́ sēptikā́	σηπτῐκώ sēptikṓ		σηπτῐκοί sēptikoí	σηπτῐκαί sēptikaí	σηπτῐκᾰ́ sēptiká
Genitive		σηπτῐκοῦ sēptikoû	σηπτῐκῆς sēptikês	σηπτῐκοῦ sēptikoû		σηπτῐκοῖν sēptikoîn	σηπτῐκαῖν sēptikaîn	σηπτῐκοῖν sēptikoîn		σηπτῐκῶν sēptikôn	σηπτῐκῶν sēptikôn	σηπτῐκῶν sēptikôn
Dative		σηπτῐκῷ sēptikôi	σηπτῐκῇ sēptikêi	σηπτῐκῷ sēptikôi		σηπτῐκοῖν sēptikoîn	σηπτῐκαῖν sēptikaîn	σηπτῐκοῖν sēptikoîn		σηπτῐκοῖς sēptikoîs	σηπτῐκαῖς sēptikaîs	σηπτῐκοῖς sēptikoîs
Accusative		σηπτῐκόν sēptikón	σηπτῐκήν sēptikḗn	σηπτῐκόν sēptikón		σηπτῐκώ sēptikṓ	σηπτῐκᾱ́ sēptikā́	σηπτῐκώ sēptikṓ		σηπτῐκούς sēptikoús	σηπτῐκᾱ́ς sēptikā́s	σηπτῐκᾰ́ sēptiká
Vocative		σηπτῐκέ sēptiké	σηπτῐκή sēptikḗ	σηπτῐκόν sēptikón		σηπτῐκώ sēptikṓ	σηπτῐκᾱ́ sēptikā́	σηπτῐκώ sēptikṓ		σηπτῐκοί sēptikoí	σηπτῐκαί sēptikaí	σηπτῐκᾰ́ sēptiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σηπτῐκῶς sēptikôs				σηπτῐκώτερος sēptikṓteros				σηπτῐκώτᾰτος sēptikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• σηπτήριον (sēptḗrion)

Descendants

• → Latin: sēpticus

References

• “σηπτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σηπτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Adjective

σηπτικός • (siptikós) m (feminine σηπτική, neuter σηπτικό)

1. septic

Declension

Declension of σηπτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σηπτικός (siptikós)	σηπτική (siptikí)	σηπτικό (siptikó)		σηπτικοί (siptikoí)	σηπτικές (siptikés)	σηπτικά (siptiká)
genitive	σηπτικού (siptikoú)	σηπτικής (siptikís)	σηπτικού (siptikoú)		σηπτικών (siptikón)	σηπτικών (siptikón)	σηπτικών (siptikón)
accusative	σηπτικό (siptikó)	σηπτική (siptikí)	σηπτικό (siptikó)		σηπτικούς (siptikoús)	σηπτικές (siptikés)	σηπτικά (siptiká)
vocative	σηπτικέ (siptiké)	σηπτική (siptikí)	σηπτικό (siptikó)		σηπτικοί (siptikoí)	σηπτικές (siptikés)	σηπτικά (siptiká)

Derived terms

• σηπτική δεξαμενή f (siptikí dexamení, “septic tank”)

Related terms

• see: ασηψία f (asipsía, “asepsis”)