σήπω

Ancient Greek

Etymology

From σήψ (sḗps, “putrefying sore”). The alternation between η and α has suggested PIE origin (possible roots: Proto-Indo-European *tweh₂p-, *tyeh₂p- or *Kyeh₂p- (last option chosen by LIV)), though a zero grade -ih₂- would not actually yield Proto-Greek -ya-. Beekes rejects relation to Lithuanian siupti (“to putrefy”) or Sanskrit क्याकु (kyāku, “fungus”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛ̌ː.pɔː/ → /ˈsi.po/ → /ˈsi.po/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛ̌ː.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈse̝.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsi.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsi.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.po/

Verb

σήπω • (sḗpō)

1. (active voice) to make rotten or putrid
   • 175 CE – 235 CE, Claudius Aelianus, On the Nature of Animals 16.40
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 275
   • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 995
   1. (figuratively) to corrupt, waste
      • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 11.37
      • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 153c
2. (passive voice) to rot, moulder
   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1308
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.41
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, The Shield of Heracles 152
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.135
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.27
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.414
   1. (of tissue) to die
      • 458 BCE, Euripides, Electra 319
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.66
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.136
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 80d

Inflection

   Present: σήπω, σήπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σήπω	σήπεις	σήπει	σήπετον	σήπετον	σήπομεν	σήπετε	σήπουσῐ(ν)
	subjunctive	σήπω	σήπῃς	σήπῃ	σήπητον	σήπητον	σήπωμεν	σήπητε	σήπωσῐ(ν)
	optative	σήποιμῐ	σήποις	σήποι	σήποιτον	σηποίτην	σήποιμεν	σήποιτε	σήποιεν
	imperative		σῆπε	σηπέτω	σήπετον	σηπέτων		σήπετε	σηπόντων
middle/ passive	indicative	σήπομαι	σήπῃ, σήπει	σήπεται	σήπεσθον	σήπεσθον	σηπόμεθᾰ	σήπεσθε	σήπονται
	subjunctive	σήπωμαι	σήπῃ	σήπηται	σήπησθον	σήπησθον	σηπώμεθᾰ	σήπησθε	σήπωνται
	optative	σηποίμην	σήποιο	σήποιτο	σήποισθον	σηποίσθην	σηποίμεθᾰ	σήποισθε	σήποιντο
	imperative		σήπου	σηπέσθω	σήπεσθον	σηπέσθων		σήπεσθε	σηπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σήπειν				σήπεσθαι
participle	m	σήπων				σηπόμενος
	f	σήπουσᾰ				σηπομένη
	n	σῆπον				σηπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσηπον, ἐσηπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσηπον	ἔσηπες	ἔσηπε(ν)	ἐσήπετον	ἐσηπέτην	ἐσήπομεν	ἐσήπετε	ἔσηπον
middle/ passive	indicative	ἐσηπόμην	ἐσήπου	ἐσήπετο	ἐσήπεσθον	ἐσηπέσθην	ἐσηπόμεθᾰ	ἐσήπεσθε	ἐσήποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σήψω, σήψομαι, σᾰπήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σήψω	σήψεις	σήψει	σήψετον	σήψετον	σήψομεν	σήψετε	σήψουσῐ(ν)
	optative	σήψοιμῐ	σήψοις	σήψοι	σήψοιτον	σηψοίτην	σήψοιμεν	σήψοιτε	σήψοιεν
middle	indicative	σήψομαι	σήψῃ, σήψει	σήψεται	σήψεσθον	σήψεσθον	σηψόμεθᾰ	σήψεσθε	σήψονται
	optative	σηψοίμην	σήψοιο	σήψοιτο	σήψοισθον	σηψοίσθην	σηψοίμεθᾰ	σήψοισθε	σήψοιντο
passive	indicative	σᾰπήσομαι	σᾰπήσῃ	σᾰπήσεται	σᾰπήσεσθον	σᾰπήσεσθον	σᾰπησόμεθᾰ	σᾰπήσεσθε	σᾰπήσονται
	optative	σᾰπησοίμην	σᾰπήσοιο	σᾰπήσοιτο	σᾰπήσοισθον	σᾰπησοίσθην	σᾰπησοίμεθᾰ	σᾰπήσοισθε	σᾰπήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σήψειν			σήψεσθαι		σᾰπήσεσθαι
participle	m	σήψων			σηψόμενος		σᾰπησόμενος
	f	σήψουσᾰ			σηψομένη		σᾰπησομένη
	n	σῆψον			σηψόμενον		σᾰπησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσηψᾰ, ἐσηψᾰ́μην, ἐσᾰ́πην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσηψᾰ	ἔσηψᾰς	ἔσηψε(ν)	ἐσήψᾰτον	ἐσηψᾰ́την	ἐσήψᾰμεν	ἐσήψᾰτε	ἔσηψᾰν
	subjunctive	σήψω	σήψῃς	σήψῃ	σήψητον	σήψητον	σήψωμεν	σήψητε	σήψωσῐ(ν)
	optative	σήψαιμῐ	σήψειᾰς, σήψαις	σήψειε(ν), σήψαι	σήψαιτον	σηψαίτην	σήψαιμεν	σήψαιτε	σήψειᾰν, σήψαιεν
	imperative		σῆψον	σηψᾰ́τω	σήψᾰτον	σηψᾰ́των		σήψᾰτε	σηψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσηψᾰ́μην	ἐσήψω	ἐσήψᾰτο	ἐσήψᾰσθον	ἐσηψᾰ́σθην	ἐσηψᾰ́μεθᾰ	ἐσήψᾰσθε	ἐσήψᾰντο
	subjunctive	σήψωμαι	σήψῃ	σήψηται	σήψησθον	σήψησθον	σηψώμεθᾰ	σήψησθε	σήψωνται
	optative	σηψαίμην	σήψαιο	σήψαιτο	σήψαισθον	σηψαίσθην	σηψαίμεθᾰ	σήψαισθε	σήψαιντο
	imperative		σῆψαι	σηψᾰ́σθω	σήψᾰσθον	σηψᾰ́σθων		σήψᾰσθε	σηψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσᾰ́πην	ἐσᾰ́πης	ἐσᾰ́πη	ἐσᾰ́πητον	ἐσᾰπήτην	ἐσᾰ́πημεν	ἐσᾰ́πητε	ἐσᾰ́πησᾰν
	subjunctive	σᾰπῶ	σᾰπῇς	σᾰπῇ	σᾰπῆτον	σᾰπῆτον	σᾰπῶμεν	σᾰπῆτε	σᾰπῶσῐ(ν)
	optative	σᾰπείην	σᾰπείης	σᾰπείη	σᾰπεῖτον, σᾰπείητον	σᾰπείτην, σᾰπειήτην	σᾰπεῖμεν, σᾰπείημεν	σᾰπεῖτε, σᾰπείητε	σᾰπεῖεν, σᾰπείησᾰν
	imperative		σᾰ́πηθῐ	σᾰπήτω	σᾰ́πητον	σᾰπήτων		σᾰ́πητε	σᾰπέντων
		active			middle		passive
infinitive		σῆψαι			σήψᾰσθαι		σᾰπῆναι
participle	m	σήψᾱς			σηψᾰ́μενος		σᾰπείς
	f	σήψᾱσᾰ			σηψᾰμένη		σᾰπεῖσᾰ
	n	σῆψᾰν			σηψᾰ́μενον		σᾰπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σέσηπᾰ, σέσημμαι (active in passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σέσηπᾰ	σέσηπᾰς	σέσηπε(ν)	σεσήπᾰτον	σεσήπᾰτον	σεσήπᾰμεν	σεσήπᾰτε	σεσήπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σεσήπω	σεσήπῃς	σεσήπῃ	σεσήπητον	σεσήπητον	σεσήπωμεν	σεσήπητε	σεσήπωσῐ(ν)
	optative	σεσήποιμῐ, σεσηποίην	σεσήποις, σεσηποίης	σεσήποι, σεσηποίη	σεσήποιτον	σεσηποίτην	σεσήποιμεν	σεσήποιτε	σεσήποιεν
	imperative		σέσηπε	σεσηπέτω	σεσήπετον	σεσηπέτων		σεσήπετε	σεσηπόντων
middle/ passive	indicative	σέσημμαι	σέσηψαι	σέσηπται	σέσηφθον	σέσηφθον	σεσήμμεθᾰ	σέσηφθε	σεσήπᾰται
	subjunctive	σεσημμένος ὦ	σεσημμένος ᾖς	σεσημμένος ᾖ	σεσημμένω ἦτον	σεσημμένω ἦτον	σεσημμένοι ὦμεν	σεσημμένοι ἦτε	σεσημμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	σεσημμένος εἴην	σεσημμένος εἴης	σεσημμένος εἴη	σεσημμένω εἴητον/εἶτον	σεσημμένω εἰήτην/εἴτην	σεσημμένοι εἴημεν/εἶμεν	σεσημμένοι εἴητε/εἶτε	σεσημμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		σέσηψο	σεσήφθω	σέσηφθον	σεσήφθων		σέσηφθε	σεσήφθων
		active				middle/passive
infinitive		σεσηπέναι				σεσῆφθαι
participle	m	σεσηπώς				σεσημμένος
	f	σεσηπυῖᾰ				σεσημμένη
	n	σεσηπός				σεσημμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀκροσᾰπής (akrosapḗs)
• ἀντῐσήπω (antisḗpō)
• ἀποσήπομαι (aposḗpomai)
• ἀσᾰπής (asapḗs)
• ἄσηπτος (ásēptos)
• δῐᾰσήπω (diasḗpō)
• δύσσηπτος (dússēptos)
• ἐκσήπομαι (eksḗpomai)
• ἐνσήπομαι (ensḗpomai)
• εὔσηπτος (eúsēptos)
• ἡμισᾰπής (hēmisapḗs)
• κᾰτᾰσήπω (katasḗpō)
• περισήπομαι (perisḗpomai)
• προσήπω (prosḗpō)
• σηποποιός (sēpopoiós)
• σῠσσήπω (sussḗpō)
• ὑποσήπω (huposḗpō)

Related terms

• σᾰπρός (saprós)
• σηπεδών (sēpedṓn)
• σηπετός (sēpetós)
• σηπεύω (sēpeúō)
• σήπη (sḗpē)
• σηπτῐκός (sēptikós)
• σηπτός (sēptós)
• σήψ (sḗps)
• σῆψῐς (sêpsis)

References

• “σήπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σήπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σήπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G4595 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN