σεσημασμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /se.sɛː.maz.mé.nos/ → /se.si.mazˈme.nos/ → /se.si.mazˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.sɛː.maz.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.se̝.mazˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/

Participle

σεσημασμένος • (sesēmasménos) m (feminine σεσημᾰσμένη, neuter σεσημᾰσμένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of σημαίνω (sēmaínō)

Inflection

First and second declension of σεσημᾰσμένος; σεσημᾰσμένη; σεσημᾰσμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σεσημᾰσμένος sesēmăsménos	σεσημᾰσμένη sesēmăsménē	σεσημᾰσμένον sesēmăsménon		σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō		σεσημᾰσμένοι sesēmăsménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmăsménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă
Genitive		σεσημᾰσμένου sesēmăsménou	σεσημᾰσμένης sesēmăsménēs	σεσημᾰσμένου sesēmăsménou		σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmăsménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin		σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn	σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn	σεσημᾰσμένων sesēmăsménōn
Dative		σεσημᾰσμένῳ sesēmăsménōi	σεσημᾰσμένῃ sesēmăsménēi	σεσημᾰσμένῳ sesēmăsménōi		σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmăsménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmăsménoin		σεσημᾰσμένοις sesēmăsménois	σεσημᾰσμέναις sesēmăsménais	σεσημᾰσμένοις sesēmăsménois
Accusative		σεσημᾰσμένον sesēmăsménon	σεσημᾰσμένην sesēmăsménēn	σεσημᾰσμένον sesēmăsménon		σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō		σεσημᾰσμένους sesēmăsménous	σεσημᾰσμένᾱς sesēmăsménās	σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă
Vocative		σεσημᾰσμένε sesēmăsméne	σεσημᾰσμένη sesēmăsménē	σεσημᾰσμένον sesēmăsménon		σεσημᾰσμένω sesēmăsménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmăsménā	σεσημᾰσμένω sesēmăsménō		σεσημᾰσμένοι sesēmăsménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmăsménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmăsménă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σεσημᾰσμένως sesēmăsménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek σεσημᾰσμένος (sesēmăsménos). Formal perfect participle of σημαίνομαι (simaínomai), passive voice of σημαίνω (simaíno, “signify”). It retains the ancient reduplication σε-σ...-. Semantic loan from French marqué.

Pronunciation

• IPA^(key): /se.si.maˈzme.nos/
• Hyphenation: σε‧ση‧μα‧σμέ‧νος

Participle

σεσημασμένος • (sesimasménos) m (feminine σεσημασμένη, neuter σεσημασμένο)

1. (formal) branded (of criminals)

   Είναι σεσημασμένος κακοποιός, γνωστός στην αστυνομία.

   Eínai sesimasménos kakopoiós, gnostós stin astynomía.

   He is a branded criminal, known by the police.

Declension

Declension of σεσημασμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	σεσημασμένος (sesimasménos)	σεσημασμένη (sesimasméni)	σεσημασμένο (sesimasméno)		σεσημασμένοι (sesimasménoi)	σεσημασμένες (sesimasménes)	σεσημασμένα (sesimasména)
genitive	σεσημασμένου (sesimasménou)	σεσημασμένης (sesimasménis)	σεσημασμένου (sesimasménou)		σεσημασμένων (sesimasménon)	σεσημασμένων (sesimasménon)	σεσημασμένων (sesimasménon)
accusative	σεσημασμένο (sesimasméno)	σεσημασμένη (sesimasméni)	σεσημασμένο (sesimasméno)		σεσημασμένους (sesimasménous)	σεσημασμένες (sesimasménes)	σεσημασμένα (sesimasména)
vocative	σεσημασμένε (sesimasméne)	σεσημασμένη (sesimasméni)	σεσημασμένο (sesimasméno)		σεσημασμένοι (sesimasménoi)	σεσημασμένες (sesimasménes)	σεσημασμένα (sesimasména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σεσημασμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σεσημασμένος, etc.)