προκάτοχος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned derivation from Ancient Greek προκατέχω (prokatékhō, “to hold beforehand, to preoccupy”), modelled on κατέχω (katécho) → κάτοχος (kátochos).[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]προκάτοχος • (prokátochos) m or f (plural προκάτοχοι)
- predecessor
- Antonym: διάδοχος m or f (diádochos)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | προκάτοχος (prokátochos) | προκάτοχοι (prokátochoi) |
| genitive | προκατόχου (prokatóchou) | προκατόχων (prokatóchon) |
| accusative | προκάτοχο (prokátocho) | προκατόχους (prokatóchous) |
| vocative | προκάτοχε (prokátoche) | προκάτοχοι (prokátochoi) |
See also
[edit]- πρόδρομος m or f (pródromos, “forerunner, precursor”)
References
[edit]- ^ προκάτοχος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language