ποιμενικός

Ancient Greek

Etymology

From ποιμήν (poimḗn, “shepherd”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.me.ni.kós/ → /py.me.niˈkos/ → /pi.me.niˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.me.ni.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /py.me.niˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /py.me.niˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /py.me.niˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.me.niˈkos/

Adjective

ποιμενῐκός • (poimenĭkós) m (feminine ποιμενῐκή, neuter ποιμενῐκόν); first/second declension

1. Pertaining to a shepherd.
   • 93/94, Josephus, Jewish Antiquities, 1, 53, in Henry St. John Thackeray (tr. & ed.), Josephus with an English translation, vol. 4 (Jewish Antiquities, books I–IV), LCL, pages 24-25. Translation by Thackeray, including in square brackets his footnote.

     Ἄβελος μὲν γὰρ ὁ νεώτερος δικαιοσύνης ἐπεμελεῖτο καὶ πᾶσι τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ πραττομένοις παρεῖναι τὸν θεὸν νομίζων ἀρετῆς προενόει, ποιμενικὸς δ’ ἦν ὁ βίος αὐτῷ:

     Ábelos mèn gàr ho neṓteros dikaiosúnēs epemeleîto kaì pâsi toîs hup’ autoû prattoménois pareînai tòn theòn nomízōn aretês proenóei, poimenikòs d’ ên ho bíos autôi:

     Abel, the younger, had respect for justice [Or "righteousness".] and, believing that God was with him in all his actions, paid heed to virtue ; he led the life of a shepherd.

Inflection

First and second declension of ποιμενῐκός; ποιμενῐκή; ποιμενῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ποιμενῐκός poimenĭkós	ποιμενῐκή poimenĭkḗ	ποιμενῐκόν poimenĭkón		ποιμενῐκώ poimenĭkṓ	ποιμενῐκᾱ́ poimenĭkā́	ποιμενῐκώ poimenĭkṓ		ποιμενῐκοί poimenĭkoí	ποιμενῐκαί poimenĭkaí	ποιμενῐκᾰ́ poimenĭkắ
Genitive		ποιμενῐκοῦ poimenĭkoû	ποιμενῐκῆς poimenĭkês	ποιμενῐκοῦ poimenĭkoû		ποιμενῐκοῖν poimenĭkoîn	ποιμενῐκαῖν poimenĭkaîn	ποιμενῐκοῖν poimenĭkoîn		ποιμενῐκῶν poimenĭkôn	ποιμενῐκῶν poimenĭkôn	ποιμενῐκῶν poimenĭkôn
Dative		ποιμενῐκῷ poimenĭkôi	ποιμενῐκῇ poimenĭkêi	ποιμενῐκῷ poimenĭkôi		ποιμενῐκοῖν poimenĭkoîn	ποιμενῐκαῖν poimenĭkaîn	ποιμενῐκοῖν poimenĭkoîn		ποιμενῐκοῖς poimenĭkoîs	ποιμενῐκαῖς poimenĭkaîs	ποιμενῐκοῖς poimenĭkoîs
Accusative		ποιμενῐκόν poimenĭkón	ποιμενῐκήν poimenĭkḗn	ποιμενῐκόν poimenĭkón		ποιμενῐκώ poimenĭkṓ	ποιμενῐκᾱ́ poimenĭkā́	ποιμενῐκώ poimenĭkṓ		ποιμενῐκούς poimenĭkoús	ποιμενῐκᾱ́ς poimenĭkā́s	ποιμενῐκᾰ́ poimenĭkắ
Vocative		ποιμενῐκέ poimenĭké	ποιμενῐκή poimenĭkḗ	ποιμενῐκόν poimenĭkón		ποιμενῐκώ poimenĭkṓ	ποιμενῐκᾱ́ poimenĭkā́	ποιμενῐκώ poimenĭkṓ		ποιμενῐκοί poimenĭkoí	ποιμενῐκαί poimenĭkaí	ποιμενῐκᾰ́ poimenĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ποιμενῐκῶς poimenĭkôs				ποιμενῐκώτερος poimenĭkṓteros				ποιμενῐκώτᾰτος poimenĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ποιμενικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ποιμενικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ποιμενικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek ποιμενικός (poimenikós). By surface analysis, ποιμένας (poiménas) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /pi.me.niˈkos/
• Hyphenation: ποι‧με‧νι‧κός

Adjective

ποιμενικός • (poimenikós) m (feminine ποιμενική, neuter ποιμενικό)

1. shepherd's, pastoral (of or pertaining to shepherds)

Declension

Declension of ποιμενικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ποιμενικός (poimenikós)	ποιμενική (poimenikí)	ποιμενικό (poimenikó)		ποιμενικοί (poimenikoí)	ποιμενικές (poimenikés)	ποιμενικά (poimeniká)
genitive	ποιμενικού (poimenikoú)	ποιμενικής (poimenikís)	ποιμενικού (poimenikoú)		ποιμενικών (poimenikón)	ποιμενικών (poimenikón)	ποιμενικών (poimenikón)
accusative	ποιμενικό (poimenikó)	ποιμενική (poimenikí)	ποιμενικό (poimenikó)		ποιμενικούς (poimenikoús)	ποιμενικές (poimenikés)	ποιμενικά (poimeniká)
vocative	ποιμενικέ (poimeniké)	ποιμενική (poimenikí)	ποιμενικό (poimenikó)		ποιμενικοί (poimenikoí)	ποιμενικές (poimenikés)	ποιμενικά (poimeniká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ποιμενικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ποιμενικός, etc.)

Derived terms

• ποιμενικό n (poimenikó)