πλήττω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plɛ̌ːt.tɔː/ → /ˈplit.to/ → /ˈpli.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plɛ̌ːt.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈple̝t.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈplit.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈplit.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpli.to/

Verb

πλήττω • (plḗttō)

1. Attic form of πλήσσω (plḗssō)

Conjugation

   Present: πλήττω, πλήττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλήττω	πλήττεις	πλήττει	πλήττετον	πλήττετον	πλήττομεν	πλήττετε	πλήττουσῐ(ν)
	subjunctive	πλήττω	πλήττῃς	πλήττῃ	πλήττητον	πλήττητον	πλήττωμεν	πλήττητε	πλήττωσῐ(ν)
	optative	πλήττοιμῐ	πλήττοις	πλήττοι	πλήττοιτον	πληττοίτην	πλήττοιμεν	πλήττοιτε	πλήττοιεν
	imperative		πλῆττε	πληττέτω	πλήττετον	πληττέτων		πλήττετε	πληττόντων
middle/ passive	indicative	πλήττομαι	πλήττῃ, πλήττει	πλήττεται	πλήττεσθον	πλήττεσθον	πληττόμεθᾰ	πλήττεσθε	πλήττονται
	subjunctive	πλήττωμαι	πλήττῃ	πλήττηται	πλήττησθον	πλήττησθον	πληττώμεθᾰ	πλήττησθε	πλήττωνται
	optative	πληττοίμην	πλήττοιο	πλήττοιτο	πλήττοισθον	πληττοίσθην	πληττοίμεθᾰ	πλήττοισθε	πλήττοιντο
	imperative		πλήττου	πληττέσθω	πλήττεσθον	πληττέσθων		πλήττεσθε	πληττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πλήττειν				πλήττεσθαι
participle	m	πλήττων				πληττόμενος
	f	πλήττουσᾰ				πληττομένη
	n	πλῆττον				πληττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔπληττον, ἐπληττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπληττον	ἔπληττες	ἔπληττε(ν)	ἐπλήττετον	ἐπληττέτην	ἐπλήττομεν	ἐπλήττετε	ἔπληττον
middle/ passive	indicative	ἐπληττόμην	ἐπλήττου	ἐπλήττετο	ἐπλήττεσθον	ἐπληττέσθην	ἐπληττόμεθᾰ	ἐπλήττεσθε	ἐπλήττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πλήξω, πλήξομαι, πληγήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλήξω	πλήξεις	πλήξει	πλήξετον	πλήξετον	πλήξομεν	πλήξετε	πλήξουσῐ(ν)
	optative	πλήξοιμῐ	πλήξοις	πλήξοι	πλήξοιτον	πληξοίτην	πλήξοιμεν	πλήξοιτε	πλήξοιεν
middle	indicative	πλήξομαι	πλήξῃ, πλήξει	πλήξεται	πλήξεσθον	πλήξεσθον	πληξόμεθᾰ	πλήξεσθε	πλήξονται
	optative	πληξοίμην	πλήξοιο	πλήξοιτο	πλήξοισθον	πληξοίσθην	πληξοίμεθᾰ	πλήξοισθε	πλήξοιντο
passive	indicative	πληγήσομαι	πληγήσῃ	πληγήσεται	πληγήσεσθον	πληγήσεσθον	πληγησόμεθᾰ	πληγήσεσθε	πληγήσονται
	optative	πληγησοίμην	πληγήσοιο	πληγήσοιτο	πληγήσοισθον	πληγησοίσθην	πληγησοίμεθᾰ	πληγήσοισθε	πληγήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πλήξειν			πλήξεσθαι		πληγήσεσθαι
participle	m	πλήξων			πληξόμενος		πληγησόμενος
	f	πλήξουσᾰ			πληξομένη		πληγησομένη
	n	πλῆξον			πληξόμενον		πληγησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέπληγᾰ, πέπληγμαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπληγᾰ	πέπληγᾰς	πέπληγε(ν)	πεπλήγᾰτον	πεπλήγᾰτον	πεπλήγᾰμεν	πεπλήγᾰτε	πεπλήγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπλήγω	πεπλήγῃς	πεπλήγῃ	πεπλήγητον	πεπλήγητον	πεπλήγωμεν	πεπλήγητε	πεπλήγωσῐ(ν)
	optative	πεπλήγοιμῐ, πεπληγοίην	πεπλήγοις, πεπληγοίης	πεπλήγοι, πεπληγοίη	πεπλήγοιτον	πεπληγοίτην	πεπλήγοιμεν	πεπλήγοιτε	πεπλήγοιεν
	imperative		πέπληγε	πεπληγέτω	πεπλήγετον	πεπληγέτων		πεπλήγετε	πεπληγόντων
middle/ passive	indicative	πέπληγμαι	πέπληξαι	πέπληκται	πέπληχθον	πέπληχθον	πεπλήγμεθᾰ	πέπληχθε	πεπλήγᾰται
	subjunctive	πεπληγμένος ὦ	πεπληγμένος ᾖς	πεπληγμένος ᾖ	πεπληγμένω ἦτον	πεπληγμένω ἦτον	πεπληγμένοι ὦμεν	πεπληγμένοι ἦτε	πεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπληγμένος εἴην	πεπληγμένος εἴης	πεπληγμένος εἴη	πεπληγμένω εἴητον/εἶτον	πεπληγμένω εἰήτην/εἴτην	πεπληγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπληγμένοι εἴητε/εἶτε	πεπληγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπληξο	πεπλήχθω	πέπληχθον	πεπλήχθων		πέπληχθε	πεπλήχθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπληγέναι				πεπλῆχθαι
participle	m	πεπληγώς				πεπληγμένος
	f	πεπληγυῖᾰ				πεπληγμένη
	n	πεπληγός				πεπληγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέπληχᾰ, πέπληγμαι (later)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπληχᾰ	πέπληχᾰς	πέπληχε(ν)	πεπλήχᾰτον	πεπλήχᾰτον	πεπλήχᾰμεν	πεπλήχᾰτε	πεπλήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπλήχω	πεπλήχῃς	πεπλήχῃ	πεπλήχητον	πεπλήχητον	πεπλήχωμεν	πεπλήχητε	πεπλήχωσῐ(ν)
	optative	πεπλήχοιμῐ, πεπληχοίην	πεπλήχοις, πεπληχοίης	πεπλήχοι, πεπληχοίη	πεπλήχοιτον	πεπληχοίτην	πεπλήχοιμεν	πεπλήχοιτε	πεπλήχοιεν
	imperative		πέπληχε	πεπληχέτω	πεπλήχετον	πεπληχέτων		πεπλήχετε	πεπληχόντων
middle/ passive	indicative	πέπληγμαι	πέπληξαι	πέπληκται	πέπληχθον	πέπληχθον	πεπλήγμεθᾰ	πέπληχθε	πεπλήχᾰται
	subjunctive	πεπληγμένος ὦ	πεπληγμένος ᾖς	πεπληγμένος ᾖ	πεπληγμένω ἦτον	πεπληγμένω ἦτον	πεπληγμένοι ὦμεν	πεπληγμένοι ἦτε	πεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπληγμένος εἴην	πεπληγμένος εἴης	πεπληγμένος εἴη	πεπληγμένω εἴητον/εἶτον	πεπληγμένω εἰήτην/εἴτην	πεπληγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπληγμένοι εἴητε/εἶτε	πεπληγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπληξο	πεπλήχθω	πέπληχθον	πεπλήχθων		πέπληχθε	πεπλήχθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπληχέναι				πεπλῆχθαι
participle	m	πεπληχώς				πεπληγμένος
	f	πεπληχυῖᾰ				πεπληγμένη
	n	πεπληχός				πεπληγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: πλήττω (plítto)

References

• “πλήσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πλήττω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Pape, Wilhelm (1914) “πλήττω”, in Max Sengebusch, editor, Handwörterbuch der griechischen Sprache‎^[1] (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn
• πλήττω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek πλήττω (plḗttō), Attic form of πλήσσω (plḗssō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpli.to/
• Hyphenation: πλήτ‧τω

Verb

πλήττω • (plítto) (past έπληξα, passive —)

1. (intransitive) to be bored

Conjugation

πλήττω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	πλήττω	πλήξω
2 sg	πλήττεις	πλήξεις
3 sg	πλήττει	πλήξει
1 pl	πλήττουμε, [‑ομε]	πλήξουμε, [‑ομε]
2 pl	πλήττετε	πλήξετε
3 pl	πλήττουν(ε)	πλήξουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	έπληττα	έπληξα
2 sg	έπληττες	έπληξες
3 sg	έπληττε	έπληξε
1 pl	πλήτταμε	πλήξαμε
2 pl	πλήττατε	πλήξατε
3 pl	έπλητταν, πλήτταν(ε)	έπληξαν, πλήξαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα πλήττω ➤	θα πλήξω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πλήττεις, …	θα πλήξεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πλήξει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πλήξει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πλήξει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πλήττε	πλήξε
2 pl	πλήττετε	πλήξτε
Other forms
Active present participle ➤	πλήττοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας πλήξει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	πλήξει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• βαριέμαι (variémai)

Related terms

Stems πληκ-', πληξ-

• πληκτικός (pliktikós, “boring”)
• πλήξη f (plíxi, “boredom”)

Verb

πλήττω • (plítto) (past έπληξα, passive πλήττομαι, p‑past πλήγηκα) formal 3rd persons passive past: επλήγη, επλήγησαν

1. (transitive, formal) to strike, smite

Conjugation

πλήττω   πλήττομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	πλήττω	πλήξω	πλήττομαι	πληγώ
2 sg	πλήττεις	πλήξεις	πλήττεσαι	πληγείς
3 sg	πλήττει	πλήξει	πλήττεται	πληγεί
1 pl	πλήττουμε, [‑ομε]	πλήξουμε, [‑ομε]	πληττόμαστε	πληγούμε
2 pl	πλήττετε	πλήξετε	πλήττεστε, πληττόσαστε	πληγείτε
3 pl	πλήττουν(ε)	πλήξουν(ε)	πλήττονται	πληγούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έπληττα	έπληξα	πληττόμουν(α)	πλήγηκα, [{επλήγην}]1
2 sg	έπληττες	έπληξες	πληττόσουν(α)	πλήγηκες
3 sg	έπληττε	έπληξε	πληττόταν(ε)	πλήγηκε, {επλήγη}
1 pl	πλήτταμε	πλήξαμε	πληττόμασταν, (‑όμαστε)	πληγήκαμε
2 pl	πλήττατε	πλήξατε	πληττόσασταν, (‑όσαστε)	πληγήκατε
3 pl	έπλητταν, πλήτταν(ε)	έπληξαν, πλήξαν(ε)	πλήττονταν, (πληττόντουσαν)	πλήγηκαν, πληγήκαν(ε), {εξελέγησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα πλήττω ➤	θα πλήξω ➤	θα πλήττομαι ➤	θα πληγώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα πλήττεις, …	θα πλήξεις, …	θα πλήττεσαι, …	θα πληγείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … πλήξει   έχω, έχεις, … πληγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … πληγεί   είμαι, είσαι, … πληγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … πλήξει   είχα, είχες, … πληγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … πληγεί   ήμουν, ήσουν, … πληγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … πλήξει   θα έχω, θα έχεις, … πληγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … πληγεί   θα είμαι, θα είσαι, … πληγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	πλήττε	πλήξε	—	πλήξου
2 pl	πλήττετε	πλήξτε	πλήττεστε	πληγείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	πλήττοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας πλήξει ➤		πληγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	πλήξει		πληγεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. The dated form επλήγην as the ancient ἐπλήγην from the conjugation of πλήσσω/πλήττω. In Modern Greek, found in the 3rd persons επλήγη & επλήγησαν.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• χτυπάω (chtypáo) (not formal)

Related terms

• επιπλήττω (epiplítto, “scold”)

Stem πληγ- see: πληγή f (pligí, “wound”)

• πληγείς (pligeís, “who was hit, injured”, passive past participle), πληγείσα (pligeísa), πληγέν (pligén)
• πληγή f (pligí, “wound”)
• πληγιάζω (pligiázo, “to wound, to be wounded”, verb)
• πλήγμα n (plígma, “blow”)
• πλήγωμα n (plígoma, “wound”)
• πληγώνω (pligóno, “to wound, to hurt, to injure”, verb)