παιδεύω

Ancient Greek

Etymology

From παῖς (paîs, “child”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pai̯.děu̯.ɔː/ → /pɛˈðe.βo/ → /peˈðe.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pai̯.děu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pɛˈde.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pɛˈðe.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /peˈðe.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /peˈðe.vo/

Verb

παιδεύω • (paideúō)

1. to raise, bring up a child
   • 413 BCE, Euripides, Ion 953
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 648
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 562
2. to train, teach, educate
   • 389 BCE – 314 BCE, Aeschines, Against Ctesiphon 148
   • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Second Tetralogy 2.3
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1260b.15
   • 460 BCE – 370 BCE, Democritus, Collected Works 178
   • 425 BCE, Euripides, Andromache 601
   • 423 BCE, Euripides, The Suppliants 917
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.155
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.78
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panegyricus 82
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panathenaicus 138
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Funeral Oration 3
   • 342 BCE – 290 BCE, Menander, Kith.Fr. 5
   • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 24e
   • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Crito 50e
   • 380 BCE, Plato, Gorgias 519e
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 741a
   • 380 BCE, Plato, The Republic 430a
   • 380 BCE, Plato, The Republic 606e
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 919
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 451
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Apology 29
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cynegeticus 13.3
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.6.39
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, On Horsemanship 10.6
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.2.1
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 2.1.17
3. to chasten, discipline, punish
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 1389b.11
   • 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 23:16
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Hosea 7.12
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 595
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.3.5

Inflection

   Present: παιδεύω, παιδεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παιδεύω	παιδεύεις	παιδεύει	παιδεύετον	παιδεύετον	παιδεύομεν	παιδεύετε	παιδεύουσῐ(ν)
	subjunctive	παιδεύω	παιδεύῃς	παιδεύῃ	παιδεύητον	παιδεύητον	παιδεύωμεν	παιδεύητε	παιδεύωσῐ(ν)
	optative	παιδεύοιμῐ	παιδεύοις	παιδεύοι	παιδεύοιτον	παιδευοίτην	παιδεύοιμεν	παιδεύοιτε	παιδεύοιεν
	imperative		παίδευε	παιδευέτω	παιδεύετον	παιδευέτων		παιδεύετε	παιδευόντων
middle/ passive	indicative	παιδεύομαι	παιδεύῃ, παιδεύει	παιδεύεται	παιδεύεσθον	παιδεύεσθον	παιδευόμεθᾰ	παιδεύεσθε	παιδεύονται
	subjunctive	παιδεύωμαι	παιδεύῃ	παιδεύηται	παιδεύησθον	παιδεύησθον	παιδευώμεθᾰ	παιδεύησθε	παιδεύωνται
	optative	παιδευοίμην	παιδεύοιο	παιδεύοιτο	παιδεύοισθον	παιδευοίσθην	παιδευοίμεθᾰ	παιδεύοισθε	παιδεύοιντο
	imperative		παιδεύου	παιδευέσθω	παιδεύεσθον	παιδευέσθων		παιδεύεσθε	παιδευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		παιδεύειν				παιδεύεσθαι
participle	m	παιδεύων				παιδευόμενος
	f	παιδεύουσᾰ				παιδευομένη
	n	παιδεῦον				παιδευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπαίδευον, ἐπαιδευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαίδευον	ἐπαίδευες	ἐπαίδευε(ν)	ἐπαιδεύετον	ἐπαιδευέτην	ἐπαιδεύομεν	ἐπαιδεύετε	ἐπαίδευον
middle/ passive	indicative	ἐπαιδευόμην	ἐπαιδεύου	ἐπαιδεύετο	ἐπαιδεύεσθον	ἐπαιδευέσθην	ἐπαιδευόμεθᾰ	ἐπαιδεύεσθε	ἐπαιδεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: παιδεύσω, παιδεύσομαι, παιδευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παιδεύσω	παιδεύσεις	παιδεύσει	παιδεύσετον	παιδεύσετον	παιδεύσομεν	παιδεύσετε	παιδεύσουσῐ(ν)
	optative	παιδεύσοιμῐ	παιδεύσοις	παιδεύσοι	παιδεύσοιτον	παιδευσοίτην	παιδεύσοιμεν	παιδεύσοιτε	παιδεύσοιεν
middle	indicative	παιδεύσομαι	παιδεύσῃ, παιδεύσει	παιδεύσεται	παιδεύσεσθον	παιδεύσεσθον	παιδευσόμεθᾰ	παιδεύσεσθε	παιδεύσονται
	optative	παιδευσοίμην	παιδεύσοιο	παιδεύσοιτο	παιδεύσοισθον	παιδευσοίσθην	παιδευσοίμεθᾰ	παιδεύσοισθε	παιδεύσοιντο
passive	indicative	παιδευθήσομαι	παιδευθήσῃ	παιδευθήσεται	παιδευθήσεσθον	παιδευθήσεσθον	παιδευθησόμεθᾰ	παιδευθήσεσθε	παιδευθήσονται
	optative	παιδευθησοίμην	παιδευθήσοιο	παιδευθήσοιτο	παιδευθήσοισθον	παιδευθησοίσθην	παιδευθησοίμεθᾰ	παιδευθήσοισθε	παιδευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		παιδεύσειν			παιδεύσεσθαι		παιδευθήσεσθαι
participle	m	παιδεύσων			παιδευσόμενος		παιδευθησόμενος
	f	παιδεύσουσᾰ			παιδευσομένη		παιδευθησομένη
	n	παιδεῦσον			παιδευσόμενον		παιδευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπαίδευσᾰ, ἐπαιδευσᾰ́μην, ἐπαιδεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαίδευσᾰ	ἐπαίδευσᾰς	ἐπαίδευσε(ν)	ἐπαιδεύσᾰτον	ἐπαιδευσᾰ́την	ἐπαιδεύσᾰμεν	ἐπαιδεύσᾰτε	ἐπαίδευσᾰν
	subjunctive	παιδεύσω	παιδεύσῃς	παιδεύσῃ	παιδεύσητον	παιδεύσητον	παιδεύσωμεν	παιδεύσητε	παιδεύσωσῐ(ν)
	optative	παιδεύσαιμῐ	παιδεύσειᾰς, παιδεύσαις	παιδεύσειε(ν), παιδεύσαι	παιδεύσαιτον	παιδευσαίτην	παιδεύσαιμεν	παιδεύσαιτε	παιδεύσειᾰν, παιδεύσαιεν
	imperative		παίδευσον	παιδευσᾰ́τω	παιδεύσᾰτον	παιδευσᾰ́των		παιδεύσᾰτε	παιδευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπαιδευσᾰ́μην	ἐπαιδεύσω	ἐπαιδεύσᾰτο	ἐπαιδεύσᾰσθον	ἐπαιδευσᾰ́σθην	ἐπαιδευσᾰ́μεθᾰ	ἐπαιδεύσᾰσθε	ἐπαιδεύσᾰντο
	subjunctive	παιδεύσωμαι	παιδεύσῃ	παιδεύσηται	παιδεύσησθον	παιδεύσησθον	παιδευσώμεθᾰ	παιδεύσησθε	παιδεύσωνται
	optative	παιδευσαίμην	παιδεύσαιο	παιδεύσαιτο	παιδεύσαισθον	παιδευσαίσθην	παιδευσαίμεθᾰ	παιδεύσαισθε	παιδεύσαιντο
	imperative		παίδευσαι	παιδευσᾰ́σθω	παιδεύσᾰσθον	παιδευσᾰ́σθων		παιδεύσᾰσθε	παιδευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπαιδεύθην	ἐπαιδεύθης	ἐπαιδεύθη	ἐπαιδεύθητον	ἐπαιδευθήτην	ἐπαιδεύθημεν	ἐπαιδεύθητε	ἐπαιδεύθησᾰν
	subjunctive	παιδευθῶ	παιδευθῇς	παιδευθῇ	παιδευθῆτον	παιδευθῆτον	παιδευθῶμεν	παιδευθῆτε	παιδευθῶσῐ(ν)
	optative	παιδευθείην	παιδευθείης	παιδευθείη	παιδευθεῖτον, παιδευθείητον	παιδευθείτην, παιδευθειήτην	παιδευθεῖμεν, παιδευθείημεν	παιδευθεῖτε, παιδευθείητε	παιδευθεῖεν, παιδευθείησᾰν
	imperative		παιδεύθητῐ	παιδευθήτω	παιδεύθητον	παιδευθήτων		παιδεύθητε	παιδευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		παιδεῦσαι			παιδεύσᾰσθαι		παιδευθῆναι
participle	m	παιδεύσᾱς			παιδευσᾰ́μενος		παιδευθείς
	f	παιδεύσᾱσᾰ			παιδευσᾰμένη		παιδευθεῖσᾰ
	n	παιδεῦσᾰν			παιδευσᾰ́μενον		παιδευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπαίδευκᾰ, πεπαίδευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπαίδευκᾰ	πεπαίδευκᾰς	πεπαίδευκε(ν)	πεπαιδεύκᾰτον	πεπαιδεύκᾰτον	πεπαιδεύκᾰμεν	πεπαιδεύκᾰτε	πεπαιδεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπαιδεύκω	πεπαιδεύκῃς	πεπαιδεύκῃ	πεπαιδεύκητον	πεπαιδεύκητον	πεπαιδεύκωμεν	πεπαιδεύκητε	πεπαιδεύκωσῐ(ν)
	optative	πεπαιδεύκοιμῐ, πεπαιδευκοίην	πεπαιδεύκοις, πεπαιδευκοίης	πεπαιδεύκοι, πεπαιδευκοίη	πεπαιδεύκοιτον	πεπαιδευκοίτην	πεπαιδεύκοιμεν	πεπαιδεύκοιτε	πεπαιδεύκοιεν
	imperative		πεπαίδευκε	πεπαιδευκέτω	πεπαιδεύκετον	πεπαιδευκέτων		πεπαιδεύκετε	πεπαιδευκόντων
middle/ passive	indicative	πεπαίδευμαι	πεπαίδευσαι	πεπαίδευται	πεπαίδευσθον	πεπαίδευσθον	πεπαιδεύμεθᾰ	πεπαίδευσθε	πεπαίδευνται
	subjunctive	πεπαιδευμένος ὦ	πεπαιδευμένος ᾖς	πεπαιδευμένος ᾖ	πεπαιδευμένω ἦτον	πεπαιδευμένω ἦτον	πεπαιδευμένοι ὦμεν	πεπαιδευμένοι ἦτε	πεπαιδευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπαιδευμένος εἴην	πεπαιδευμένος εἴης	πεπαιδευμένος εἴη	πεπαιδευμένω εἴητον/εἶτον	πεπαιδευμένω εἰήτην/εἴτην	πεπαιδευμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπαιδευμένοι εἴητε/εἶτε	πεπαιδευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπαίδευσο	πεπαιδεύσθω	πεπαίδευσθον	πεπαιδεύσθων		πεπαίδευσθε	πεπαιδεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπαιδευκέναι				πεπαιδεῦσθαι
participle	m	πεπαιδευκώς				πεπαιδευμένος
	f	πεπαιδευκυῖᾰ				πεπαιδευμένη
	n	πεπαιδευκός				πεπαιδευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεπαιδεύκειν, ἐπεπαιδεύμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπαιδεύκειν, ἐπεπαιδεύκη	ἐπεπαιδεύκεις, ἐπεπαιδεύκης	ἐπεπαιδεύκει(ν)	ἐπεπαιδεύκετον	ἐπεπαιδευκέτην	ἐπεπαιδεύκεμεν	ἐπεπαιδεύκετε	ἐπεπαιδεύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπαιδεύμην	ἐπεπαίδευσο	ἐπεπαίδευτο	ἐπεπαίδευσθον	ἐπεπαιδεύσθην	ἐπεπαιδεύμεθᾰ	ἐπεπαίδευσθε	ἐπεπαίδευντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰπαιδεύω (anapaideúō)
• ἀντῐπαιδεύω (antipaideúō)
• ἀπαιδευσίᾱ (apaideusíā)
• ἀπαίδευτος (apaídeutos)
• δῐᾰπαιδεύομαι (diapaideúomai)
• ἐκπαιδεύω (ekpaideúō)
• ἐμπαιδεύω (empaideúō)
• μετᾰπαιδεύω (metapaideúō)
• παίδευμᾰ (paídeuma)
• παίδευσῐς (paídeusis)
• παιδευτέος (paideutéos)
• παιδευτήρῐον (paideutḗrion)
• παιδευτής (paideutḗs)
• παιδευτῐκός (paideutikós)
• παιδευτός (paideutós)
• πᾰρᾰπαιδεύω (parapaideúō)
• προπαιδεύω (propaideúō)
• σῠμπαιδεύω (sumpaideúō)

 

Descendants

• Greek: παιδεύω (paidévo)

Further reading

• “παιδεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “παιδεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• παιδεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• “παιδεύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3811 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek παιδεύω (paideúō, “raise; train; chasten”).

Pronunciation

• IPA^(key): /peˈðe.vo/
• Hyphenation: παι‧δεύ‧ω

Verb

παιδεύω • (paidévo) (past παίδεψα, passive παιδεύομαι)

1. to harass, pester, chasten
2. to torture
3. (dated) to train

Conjugation

παιδεύω   παιδεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	παιδεύω	παιδέψω	παιδεύομαι	παιδευτώ
2 sg	παιδεύεις	παιδέψεις	παιδεύεσαι	παιδευτείς
3 sg	παιδεύει	παιδέψει	παιδεύεται	παιδευτεί
1 pl	παιδεύουμε, [‑ομε]	παιδέψουμε, [‑ομε]	παιδευόμαστε	παιδευτούμε
2 pl	παιδεύετε	παιδέψετε	παιδεύεστε, παιδευόσαστε	παιδευτείτε
3 pl	παιδεύουν(ε)	παιδέψουν(ε)	παιδεύονται	παιδευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	παίδευα	παίδεψα	παιδευόμουν(α)	παιδεύτηκα
2 sg	παίδευες	παίδεψες	παιδευόσουν(α)	παιδεύτηκες
3 sg	παίδευε	παίδεψε	παιδευόταν(ε)	παιδεύτηκε
1 pl	παιδεύαμε	παιδέψαμε	παιδευόμασταν, (‑όμαστε)	παιδευτήκαμε
2 pl	παιδεύατε	παιδέψατε	παιδευόσασταν, (‑όσαστε)	παιδευτήκατε
3 pl	παίδευαν, παιδεύαν(ε)	παίδεψαν, παιδέψαν(ε)	παιδεύονταν, (παιδευόντουσαν)	παιδεύτηκαν, παιδευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα παιδεύω ➤	θα παιδέψω ➤	θα παιδεύομαι ➤	θα παιδευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα παιδεύεις, …	θα παιδέψεις, …	θα παιδεύεσαι, …	θα παιδευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … παιδέψει		έχω, έχεις, … παιδευτεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … παιδέψει		είχα, είχες, … παιδευτεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … παιδέψει		θα έχω, θα έχεις, … παιδευτεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	παίδευε	παίδεψε, παίδευ' 1	—	παιδέψου
2 pl	παιδεύετε	παιδέψτε, παιδεύτε2	παιδεύεστε	παιδευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	παιδεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας παιδέψει ➤		{πεπαιδευμένος, ‑η, ‑o} ➤
Nonfinite form➤	παιδέψει		παιδευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. παίδευ' τον ("pester him!")  2. Colloquial.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• απαιδευσία f (apaidefsía, “uneducation”), απαιδεψιά f (apaidepsiá) (colloquial)
• απαίδευτος (apaídeftos, “uneducated”)
• παίδεμα n (paídema, “pestering”)
• παιδεμός m (paidemós, “pestering”)
• παίδευση f (paídefsi, “training, education”)
• παιδευτικός (paideftikós, “educating”)
• πεπαιδευμένος (pepaidevménos, “educated”, participle) (formal)

• and see: παιδί n (paidí, “child”), εκπαιδεύω (ekpaidévo, “educate”), παιδαγωγώ (paidagogó, “train, educate”)

Further reading

• παιδεύω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language