ορυγμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of ορύσσομαι (orýssomai), passive voice of ορύσσω (orýsso), an archaic verb. See the ancient ὀρύσσω (orússō).

Pronunciation

• IPA^(key): /o.ɾiɣˈme.nos/
• Hyphenation: ο‧ρυγ‧μέ‧νος

Participle

ορυγμένος • (orygménos) m (feminine ορυγμένη, neuter ορυγμένο)

1. (uncommon, dated) dug

Usage notes

Found in compounds like

• ανορυγμένος (anorygménos)
• διορυγμένος (diorygménos)
• εξορυγμένος (exorygménos)

Declension

Declension of ορυγμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ορυγμένος (orygménos)	ορυγμένη (orygméni)	ορυγμένο (orygméno)		ορυγμένοι (orygménoi)	ορυγμένες (orygménes)	ορυγμένα (orygména)
genitive	ορυγμένου (orygménou)	ορυγμένης (orygménis)	ορυγμένου (orygménou)		ορυγμένων (orygménon)	ορυγμένων (orygménon)	ορυγμένων (orygménon)
accusative	ορυγμένο (orygméno)	ορυγμένη (orygméni)	ορυγμένο (orygméno)		ορυγμένους (orygménous)	ορυγμένες (orygménes)	ορυγμένα (orygména)
vocative	ορυγμένε (orygméne)	ορυγμένη (orygméni)	ορυγμένο (orygméno)		ορυγμένοι (orygménoi)	ορυγμένες (orygménes)	ορυγμένα (orygména)