ορθότητα
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek ὀρθότηητα (orthótēēta), accusative of ὀρθότης (orthótēs).[1] By surface analysis, ορθ(ός) (orth(ós)) + -ότητα (-ótita).
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]ορθότητα • (orthótita) f
- correctness (freedom from error)
- correctness (conformity to the truth or to fact)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ορθότητα (orthótita) | ορθότητες (orthótites) |
| genitive | ορθότητας (orthótitas) | ορθοτήτων (orthotíton) |
| accusative | ορθότητα (orthótita) | ορθότητες (orthótites) |
| vocative | ορθότητα (orthótita) | ορθότητες (orthótites) |
Related terms
[edit]- see: ορθός (orthós)
References
[edit]- ^ ορθότητα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language