μοχθώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek μοχθῶ (mokhthô), contracted form of μοχθέω (mokhthéō).

Pronunciation

• IPA^(key): /moˈxθo/
• Hyphenation: μο‧χθώ

Verb

μοχθώ • (mochthó) (past μόχθησα, passive —)

1. (intransitive) to labour (UK), to labor (US), to toil

Conjugation

μοχθώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	μοχθώ	μοχθήσω
2 sg	μοχθείς	μοχθήσεις
3 sg	μοχθεί	μοχθήσει
1 pl	μοχθούμε	μοχθήσουμε, [-ομε]
2 pl	μοχθείτε	μοχθήσετε
3 pl	μοχθούν(ε)	μοχθήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	μοχθούσα	μόχθησα
2 sg	μοχθούσες	μόχθησες
3 sg	μοχθούσε	μόχθησε
1 pl	μοχθούσαμε	μοχθήσαμε
2 pl	μοχθούσατε	μοχθήσατε
3 pl	μοχθούσαν(ε)	μόχθησαν, μοχθήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα μοχθώ ➤	θα μοχθήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα μοχθείς, …	θα μοχθήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … μοχθήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … μοχθήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … μοχθήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	μόχθησε
2 pl	μοχθείτε	μοχθήστε
Other forms
Active present participle ➤	μοχθώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας μοχθήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	μοχθήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• μόχθος m (móchthos)