μονός

See also: μόνος

Greek

Etymology

From Ancient Greek μόνος (mónos).

Adjective

μονός • (monós) m (feminine μονή, neuter μονό)

1. single, with one part or element
2. (mathematics) odd

   μονά ή ζυγά (odds or evens)

   1, 3, 5... είναι μονοί αριθμοί (1, 3, 5... are odd numbers)

Declension

Declension of μονός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μονός (monós)	μονή (moní)	μονό (monó)		μονοί (monoí)	μονές (monés)	μονά (moná)
genitive	μονού (monoú)	μονής (monís)	μονού (monoú)		μονών (monón)	μονών (monón)	μονών (monón)
accusative	μονό (monó)	μονή (moní)	μονό (monó)		μονούς (monoús)	μονές (monés)	μονά (moná)
vocative	μονέ (moné)	μονή (moní)	μονό (monó)		μονοί (monoí)	μονές (monés)	μονά (moná)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονός, etc.)

Related terms

• μόνος (mónos, “solo, unmarried”)
• πρώτος (prótos, “first”)

See also

• ζυγός (zygós, “even”)