μονόκλινος

Greek

Adjective

μονόκλινος • (monóklinos) m (feminine μονόκλινη, neuter μονόκλινο)

1. single (especially of a single room)

Declension

Declension of μονόκλινος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μονόκλινος (monóklinos)	μονόκλινη (monóklini)	μονόκλινο (monóklino)		μονόκλινοι (monóklinoi)	μονόκλινες (monóklines)	μονόκλινα (monóklina)
genitive	μονόκλινου (monóklinou)	μονόκλινης (monóklinis)	μονόκλινου (monóklinou)		μονόκλινων (monóklinon)	μονόκλινων (monóklinon)	μονόκλινων (monóklinon)
accusative	μονόκλινο (monóklino)	μονόκλινη (monóklini)	μονόκλινο (monóklino)		μονόκλινους (monóklinous)	μονόκλινες (monóklines)	μονόκλινα (monóklina)
vocative	μονόκλινε (monókline)	μονόκλινη (monóklini)	μονόκλινο (monóklino)		μονόκλινοι (monóklinoi)	μονόκλινες (monóklines)	μονόκλινα (monóklina)

Related terms

• μονόκλινο n (monóklino, “single room”)
• δίκλινο n (díklino, “double room”)
• δίκλινος (díklinos, “double”)