μονόκλινο
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Noun
[edit]μονόκλινο • (monóklino) n (plural μονόκλινα)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | μονόκλινο (monóklino) | μονόκλινα (monóklina) |
| genitive | μονοκλίνου (monoklínou) μονόκλινου (monóklinou) |
μονοκλίνων (monoklínon) μονόκλινων (monóklinon) |
| accusative | μονόκλινο (monóklino) | μονόκλινα (monóklina) |
| vocative | μονόκλινο (monóklino) | μονόκλινα (monóklina) |
Related terms
[edit]- δίκλινο n (díklino, “double room”)
Adjective
[edit]μονόκλινο • (monóklino)
- Accusative masculine singular form of μονόκλινος (monóklinos).
- Nominative, accusative and vocative neuter singular form of μονόκλινος (monóklinos).