μονοτονικός

Greek

Adjective

μονοτονικός • (monotonikós) m (feminine μονοτονική, neuter μονοτονικό)

1. (grammar) monotonic (the diacritic system introduced in Greece in 1982)

Declension

Declension of μονοτονικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μονοτονικός (monotonikós)	μονοτονική (monotonikí)	μονοτονικό (monotonikó)		μονοτονικοί (monotonikoí)	μονοτονικές (monotonikés)	μονοτονικά (monotoniká)
genitive	μονοτονικού (monotonikoú)	μονοτονικής (monotonikís)	μονοτονικού (monotonikoú)		μονοτονικών (monotonikón)	μονοτονικών (monotonikón)	μονοτονικών (monotonikón)
accusative	μονοτονικό (monotonikó)	μονοτονική (monotonikí)	μονοτονικό (monotonikó)		μονοτονικούς (monotonikoús)	μονοτονικές (monotonikés)	μονοτονικά (monotoniká)
vocative	μονοτονικέ (monotoniké)	μονοτονική (monotonikí)	μονοτονικό (monotonikó)		μονοτονικοί (monotonikoí)	μονοτονικές (monotonikés)	μονοτονικά (monotoniká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονοτονικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονοτονικός, etc.)

See also

• πολυτονικός (polytonikós, “polytonic”)