πολυτονικός

Greek

Adjective

πολυτονικός • (polytonikós) m (feminine πολυτονική, neuter πολυτονικό)

1. (grammar) polytonic (the diacritic system used in Greece before 1982)

Declension

Declension of πολυτονικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πολυτονικός (polytonikós)	πολυτονική (polytonikí)	πολυτονικό (polytonikó)		πολυτονικοί (polytonikoí)	πολυτονικές (polytonikés)	πολυτονικά (polytoniká)
genitive	πολυτονικού (polytonikoú)	πολυτονικής (polytonikís)	πολυτονικού (polytonikoú)		πολυτονικών (polytonikón)	πολυτονικών (polytonikón)	πολυτονικών (polytonikón)
accusative	πολυτονικό (polytonikó)	πολυτονική (polytonikí)	πολυτονικό (polytonikó)		πολυτονικούς (polytonikoús)	πολυτονικές (polytonikés)	πολυτονικά (polytoniká)
vocative	πολυτονικέ (polytoniké)	πολυτονική (polytonikí)	πολυτονικό (polytonikó)		πολυτονικοί (polytonikoí)	πολυτονικές (polytonikés)	πολυτονικά (polytoniká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πολυτονικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πολυτονικός, etc.)

See also

• μονοτονικός (monotonikós, “monotonic”)