μονοήμερος

Greek

Etymology

μονός (monós) +‎ ημέρα (iméra) +‎ -ος (-os)

Pronunciation

• IPA^(key): /monoˈimeɾos/, [mo̞no̞ˈime̞ɾo̞s̠]
• Hyphenation: μο‧νο‧ή‧με‧ρος

Adjective

μονοήμερος • (monoḯmeros) m (feminine μονοήμερη, neuter μονοήμερο)

1. one-day (lasting one day)

Declension

Declension of μονοήμερος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μονοήμερος (monoḯmeros)	μονοήμερη (monoḯmeri)	μονοήμερο (monoḯmero)		μονοήμεροι (monoḯmeroi)	μονοήμερες (monoḯmeres)	μονοήμερα (monoḯmera)
genitive	μονοήμερου (monoḯmerou)	μονοήμερης (monoḯmeris)	μονοήμερου (monoḯmerou)		μονοήμερων (monoḯmeron)	μονοήμερων (monoḯmeron)	μονοήμερων (monoḯmeron)
accusative	μονοήμερο (monoḯmero)	μονοήμερη (monoḯmeri)	μονοήμερο (monoḯmero)		μονοήμερους (monoḯmerous)	μονοήμερες (monoḯmeres)	μονοήμερα (monoḯmera)
vocative	μονοήμερε (monoḯmere)	μονοήμερη (monoḯmeri)	μονοήμερο (monoḯmero)		μονοήμεροι (monoḯmeroi)	μονοήμερες (monoḯmeres)	μονοήμερα (monoḯmera)

Related terms

• μονός (monós, “single”)
• ημέρα (iméra, “day”)