μειόκαινος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /miˈo.ce.nos/
• Hyphenation: μει‧ό‧και‧νος

Adjective

μειόκαινος • (meiókainos) m (feminine μειόκαινη, neuter μειόκαινο)

1. (geology) Miocene

   η μειόκαινη εποχή ― i meiókaini epochí ― the Miocene epoch

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μειόκαινος •	μειόκαινος • μειόκαινη •	μειόκαινο •		μειόκαινοι •	μειόκαινοι • μειόκαινες •	μειόκαινα •
genitive	μειόκαινου •	μειόκαινου • μειόκαινης •	μειόκαινου •		μειόκαινων •	μειόκαινων •	μειόκαινων •
accusative	μειόκαινο •	μειόκαινο • μειόκαινη •	μειόκαινο •		μειόκαινους •	μειόκαινους • μειόκαινες •	μειόκαινα •
vocative	μειόκαινε •	μειόκαινε • μειόκαινη •	μειόκαινο •		μειόκαινοι •	μειόκαινοι • μειόκαινες •	μειόκαινα •

Related terms

• Μειόκαινο n (Meiókaino, “(the) Miocene”)

See also

• Appendix:Geologic timescale (Greek)