μειόκαινος

Greek

μειόκαινος • (meiókainos) m (feminine μειόκαινη, neuter μειόκαινο)

(geology) Miocene
η μειόκαινη εποχή ― i meiókaini epochí ― the Miocene epoch

Declension of μειόκαινος
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μειόκαινος (meiókainos)	μειόκαινος (meiókainos) μειόκαινη (meiókaini)	μειόκαινο (meiókaino)	μειόκαινοι (meiókainoi)	μειόκαινοι (meiókainoi) μειόκαινες (meiókaines)	μειόκαινα (meiókaina)
genitive	μειόκαινου (meiókainou)	μειόκαινου (meiókainou) μειόκαινης (meiókainis)	μειόκαινου (meiókainou)	μειόκαινων (meiókainon)	μειόκαινων (meiókainon)	μειόκαινων (meiókainon)
accusative	μειόκαινο (meiókaino)	μειόκαινο (meiókaino) μειόκαινη (meiókaini)	μειόκαινο (meiókaino)	μειόκαινους (meiókainous)	μειόκαινους (meiókainous) μειόκαινες (meiókaines)	μειόκαινα (meiókaina)
vocative	μειόκαινε (meiókaine)	μειόκαινε (meiókaine) μειόκαινη (meiókaini)	μειόκαινο (meiókaino)	μειόκαινοι (meiókainoi)	μειόκαινοι (meiókainoi) μειόκαινες (meiókaines)	μειόκαινα (meiókaina)