μαθηματικός

Ancient Greek

Etymology

From μάθημα (máthēma, “learning; mathematics”) +‎ -ικός (-ikós, “-ic”, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ma.tʰɛː.ma.ti.kós/ → /ma.θi.ma.tiˈkos/ → /ma.θi.ma.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ma.tʰɛː.ma.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ma.tʰe̝.ma.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ma.θi.ma.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ma.θi.ma.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ma.θi.ma.tiˈkos/

Adjective

μᾰθημᾰτῐκός • (mathēmatikós) m (feminine μᾰθημᾰτῐκή, neuter μᾰθημᾰτῐκόν); first/second declension

1. scientific, esp. mathematical
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 992b.1:

     ἔτι δὲ τὴν ὑποκειμένην οὐσίαν ὡς ὕλην μαθηματικωτέραν ἄν τις ὑπολάβοι

     éti dè tḕn hupokeiménēn ousían hōs húlēn mathēmatikōtéran án tis hupoláboi

     Further, one might regard the substance which they make the material substrate as too mathematical.

   1. (substantive, masculine) mathematician
   2. (substantive, feminine) mathematics
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1026a:

        ἀλλ’ ἔστι καὶ ἡ μαθηματικὴ θεωρητική: ἀλλ’ εἰ ἀκινήτων καὶ χωριστῶν ἐστί

        all’ ésti kaì hē mathēmatikḕ theōrētikḗ: all’ ei akinḗtōn kaì khōristôn estí

        And mathematics is also speculative; but it is not clear at present whether its objects are immutable and separable from matter.

2. astronomical
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.974f
   • 160 CE – 210 CE, Sextus Empiricus, Against the Mathematicians 5.104
3. astrological
   • 300 CE – 400 CE, Sallustius, On the Gods and the Cosmos 9
   • 129 CE – 216 CE, Galen, Collected Works 19.529
   • 161 CE – 180 CE, Marcus Aurelius, Meditations 4.48
   • 160 CE – 210 CE, Sextus Empiricus, Against the Mathematicians 5.2
   • 260 CE – 340 CE, Eusebius, Preparations for the Gospel 6.1

Declension

First and second declension of μᾰθημᾰτῐκός; μᾰθημᾰτῐκή; μᾰθημᾰτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μᾰθημᾰτῐκός mathēmatikós	μᾰθημᾰτῐκή mathēmatikḗ	μᾰθημᾰτῐκόν mathēmatikón		μᾰθημᾰτῐκώ mathēmatikṓ	μᾰθημᾰτῐκᾱ́ mathēmatikā́	μᾰθημᾰτῐκώ mathēmatikṓ		μᾰθημᾰτῐκοί mathēmatikoí	μᾰθημᾰτῐκαί mathēmatikaí	μᾰθημᾰτῐκᾰ́ mathēmatiká
Genitive		μᾰθημᾰτῐκοῦ mathēmatikoû	μᾰθημᾰτῐκῆς mathēmatikês	μᾰθημᾰτῐκοῦ mathēmatikoû		μᾰθημᾰτῐκοῖν mathēmatikoîn	μᾰθημᾰτῐκαῖν mathēmatikaîn	μᾰθημᾰτῐκοῖν mathēmatikoîn		μᾰθημᾰτῐκῶν mathēmatikôn	μᾰθημᾰτῐκῶν mathēmatikôn	μᾰθημᾰτῐκῶν mathēmatikôn
Dative		μᾰθημᾰτῐκῷ mathēmatikôi	μᾰθημᾰτῐκῇ mathēmatikêi	μᾰθημᾰτῐκῷ mathēmatikôi		μᾰθημᾰτῐκοῖν mathēmatikoîn	μᾰθημᾰτῐκαῖν mathēmatikaîn	μᾰθημᾰτῐκοῖν mathēmatikoîn		μᾰθημᾰτῐκοῖς mathēmatikoîs	μᾰθημᾰτῐκαῖς mathēmatikaîs	μᾰθημᾰτῐκοῖς mathēmatikoîs
Accusative		μᾰθημᾰτῐκόν mathēmatikón	μᾰθημᾰτῐκήν mathēmatikḗn	μᾰθημᾰτῐκόν mathēmatikón		μᾰθημᾰτῐκώ mathēmatikṓ	μᾰθημᾰτῐκᾱ́ mathēmatikā́	μᾰθημᾰτῐκώ mathēmatikṓ		μᾰθημᾰτῐκούς mathēmatikoús	μᾰθημᾰτῐκᾱ́ς mathēmatikā́s	μᾰθημᾰτῐκᾰ́ mathēmatiká
Vocative		μᾰθημᾰτῐκέ mathēmatiké	μᾰθημᾰτῐκή mathēmatikḗ	μᾰθημᾰτῐκόν mathēmatikón		μᾰθημᾰτῐκώ mathēmatikṓ	μᾰθημᾰτῐκᾱ́ mathēmatikā́	μᾰθημᾰτῐκώ mathēmatikṓ		μᾰθημᾰτῐκοί mathēmatikoí	μᾰθημᾰτῐκαί mathēmatikaí	μᾰθημᾰτῐκᾰ́ mathēmatiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μᾰθημᾰτῐκῶς mathēmatikôs				μᾰθημᾰτῐκώτερος mathēmatikṓteros				μᾰθημᾰτῐκώτᾰτος mathēmatikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• μαθηματικεύομαι (mathēmatikeúomai)

Descendants

• Latin: mathēmaticus, mathēmatica
  • English: mathematical, mathematics

Noun

μᾰθημᾰτῐκός • (mathēmatikós) m (genitive μᾰθημᾰτῐκοῦ); second declension

1. mathematician
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1142a.17:

     ἐπεὶ καὶ τοῦτ’ ἄν τις σκέψαιτο, διὰ τί δὴ μαθηματικὸς μὲν παῖς γένοιτ’ ἄν, σοφὸς δ’ ἢ φυσικὸς οὔ.

     epeì kaì toût’ án tis sképsaito, dià tí dḕ mathēmatikòs mèn paîs génoit’ án, sophòs d’ ḕ phusikòs oú.

     One might indeed further inquire why it is that, though a boy can be a mathematician, he cannot be a metaphysician or a natural philosopher.

2. (Pythagoreanism) advanced student
   • 234 CE – 305 CE, Porphyry, VP 37
   • c. 245 CE – c. 325 CE, Iamblichus Chalcidensis, De vita Pythagorica 18.81

Declension

Second declension of ὁ μᾰθημᾰτῐκός; τοῦ μᾰθημᾰτῐκοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μᾰθημᾰτῐκός ho mathēmatikós	τὼ μᾰθημᾰτῐκώ tṑ mathēmatikṓ	οἱ μᾰθημᾰτῐκοί hoi mathēmatikoí
Genitive	τοῦ μᾰθημᾰτῐκοῦ toû mathēmatikoû	τοῖν μᾰθημᾰτῐκοῖν toîn mathēmatikoîn	τῶν μᾰθημᾰτῐκῶν tôn mathēmatikôn
Dative	τῷ μᾰθημᾰτῐκῷ tôi mathēmatikôi	τοῖν μᾰθημᾰτῐκοῖν toîn mathēmatikoîn	τοῖς μᾰθημᾰτῐκοῖς toîs mathēmatikoîs
Accusative	τὸν μᾰθημᾰτῐκόν tòn mathēmatikón	τὼ μᾰθημᾰτῐκώ tṑ mathēmatikṓ	τοὺς μᾰθημᾰτῐκούς toùs mathēmatikoús
Vocative	μᾰθημᾰτῐκέ mathēmatiké	μᾰθημᾰτῐκώ mathēmatikṓ	μᾰθημᾰτῐκοί mathēmatikoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “μαθηματικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μαθηματικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μαθηματικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Franco Montanari et al. (2015) Madeleine Goh and Chad Schroeder, editors, The Brill Dictionary of Ancient Greek, Leiden: Brill, →ISBN, page 1268

Greek

Etymology

From Ancient Greek μαθηματικός (mathēmatikós, “mathematical”).

Adjective

μαθηματικός • (mathimatikós) m (feminine μαθηματική, neuter μαθηματικό)

1. mathematical

Declension

Declension of μαθηματικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μαθηματικός •	μαθηματική •	μαθηματικό •	μαθηματικοί •	μαθηματικές •	μαθηματικά •
genitive	μαθηματικού •	μαθηματικής •	μαθηματικού •	μαθηματικών •	μαθηματικών •	μαθηματικών •
accusative	μαθηματικό •	μαθηματική •	μαθηματικό •	μαθηματικούς •	μαθηματικές •	μαθηματικά •
vocative	μαθηματικέ •	μαθηματική •	μαθηματικό •	μαθηματικοί •	μαθηματικές •	μαθηματικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μαθηματικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μαθηματικός, etc.)

Noun

μαθηματικός • (mathimatikós) m or f

1. mathematician
2. maths teacher (UK), math teacher (US)

Declension

Declension of μαθηματικός

	singular	plural
nominative	μαθηματικός •	μαθηματικοί •
genitive	μαθηματικού •	μαθηματικών •
accusative	μαθηματικό •	μαθηματικούς •
vocative	μαθηματικέ •	μαθηματικοί •

Related terms

• μαθηματικά c (mathimatiká, “mathematics”)

See also

• αριθμητική f (arithmitikí, “arithmetic”)
• άλγεβρα f (álgevra, “algebra”)
• γεωμετρία f (geometría, “geometry”)
• τριγωνομετρία f (trigonometría, “trigonometry”)
• μαθηματικά on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el