μαγνήτης

Greek

Noun

μαγνήτης • (magnítis) m (plural μαγνήτες)

1. magnet

Declension

Declension of μαγνήτης

	singular	plural
nominative	μαγνήτης (magnítis)	μαγνήτες (magnítes)
genitive	μαγνήτη (magníti)	μαγνητών (magnitón)
accusative	μαγνήτη (magníti)	μαγνήτες (magnítes)
vocative	μαγνήτη (magníti)	μαγνήτες (magnítes)

Related terms

• ηλεκτρομαγνήτης m (ilektromagnítis, “electromagnet”)
• ηλεκτρομαγνητικός (ilektromagnitikós, “electromagnetic”, adjective)
• ηλεκτρομαγνητισμός m (ilektromagnitismós, “electromagentism”)
• μαγνητίζω (magnitízo, “I magnetise”)
• μαγνητική ροή f (magnitikí roḯ, “magnetic flux”)
• μαγνητικό πεδίο n (magnitikó pedío, “magnetic field”)
• μαγνητικός (magnitikós, “magnetic”, adjective)
• μαγνήτιση f (magnítisi, “magnetism”)
• μαγνητισμός m (magnitismós, “magnetism”)
• μαγνητοηλεκτρικός (magnitoïlektrikós)
• μαγνητοσκόπηση f (magnitoskópisi, “telerecording/recording”)
• μαγνητοσκοπώ (magnitoskopó, “I telerecord”)
• μαγνητοταινία f (magnitotainía, “magnetic tape”)
• μαγνητοφώνηση f (magnitofónisi, “recording/tape recording”)
• μαγνητόφωνο n (magnitófono, “recorder/tape recorder”)
• μαγνητοφωνώ (magnitofonó, “I record/tape record”)
• and see: απομαγνητίζω (apomagnitízo, “to demagnetise”)

 

Further reading

• μαγνήτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el