κουμπί

Greek

Etymology

From Ancient Greek κομβίον (kombíon).

Noun

κουμπί • (koumpí) n (plural κουμπιά)

1. button (fastener for clothing)
2. button (instrument control)

Declension

Declension of κουμπί

	singular	plural
nominative	κουμπί (koumpí)	κουμπιά (koumpiá)
genitive	κουμπιού (koumpioú)	κουμπιών (koumpión)
accusative	κουμπί (koumpí)	κουμπιά (koumpiá)
vocative	κουμπί (koumpí)	κουμπιά (koumpiá)

Synonyms

• (Katharevousa): κομβίον n (komvíon)

Coordinate terms

• αθηλύκωτος (athilýkotos, “not buttoned”)

Derived terms

• ακούμπωτος (akoúmpotos, “unbuttoned”)
• κουμπάκι n (koumpáki)
• κουμπότρυπα f (koumpótrypa, “buttonhole”)
• τα κουμπιά της Αλέξαινας (ta koumpiá tis Aléxainas, “(therein lies) the rub”)
• κουμπώνω (koumpóno, “to button, to buckle”)

Descendants

• → Laz: კურუმპი (ǩurump̌i)