κληρονόμος

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek κληρονόμος (klēronómos). From κλῆρος (klêros, “lot, inheritance”) + νόμος (nómos, “law”), verb νέμω (némō, “distribute”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kli.ɾoˈno.mos/
• Hyphenation: κλη‧ρο‧νό‧μος

Noun

κληρονόμος • (klironómos) m or f (plural κληρονόμοι)

1. (law) heir
2. (law) legatee

Declension

Declension of κληρονόμος

	singular	plural
nominative	κληρονόμος (klironómos)	κληρονόμοι (klironómoi)
genitive	κληρονόμου (klironómou)	κληρονόμων (klironómon)
accusative	κληρονόμο (klironómo)	κληρονόμους (klironómous)
vocative	κληρονόμε (klironóme)	κληρονόμοι (klironómoi)

Synonyms

(legatee): κληροδόχος m (klirodóchos)

Related terms

• ακληρονόμητος (aklironómitos, “heirless; not inherited”, adj)
• κληροδοτώ (klirodotó, “pass on”)
• κληρονομία f (klironomía, “inheritance”)
• κληρονομιά f (klironomiá, “inheritance”)
• κληρονομιαίος (klironomiaíos)
• κληρονομικός (klironomikós, “inherited”)
• κληρονομικότητα f (klironomikótita)
• κληρονομώ (klironomó, “inherit”)
• συγκληρονομία f (sygklironomía, “coinheritance”)
• συγκληρονόμος m or f (sygklironómos)
• συγκληρονομώ (sygklironomó, “coinherit”)
• and see: αποκληρώνω (apokliróno, “to disinherit”)