κιονόκρανο

Greek

Etymology

From Koine Greek κιονόκρανον (kionókranon) from κίων (kíōn) (genitive κίονος (kíonos) + *κρανον (see κρανίον (kraníon).

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.oˈno.kra.no/
• Hyphenation: κι‧ο‧νό‧κρα‧νο

Noun

κιονόκρανο • (kionókrano) n (plural κιονόκρανα)

1. (architecture) capital (top part of column)

Declension

Declension of κιονόκρανο

	singular	plural
nominative	κιονόκρανο (kionókrano)	κιονόκρανα (kionókrana)
genitive	κιονόκρανου (kionókranou)	κιονόκρανων (kionókranon)
accusative	κιονόκρανο (kionókrano)	κιονόκρανα (kionókrana)
vocative	κιονόκρανο (kionókrano)	κιονόκρανα (kionókrana)

Further reading

• κιονόκρανο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el