ηθελημένος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Calque of German gewillt. Learnedly but erroneously formed as a passive perfect participle of θέλω (thélo), from Ancient Greek ἐθέλω (ethélō) (which has no such participle), by analogy with ημαρτημένος (imartiménos), archaic/learned passive perfect participle of αμαρτάνω (amartáno), from Ancient Greek ἁμαρτάνω (hamartánō) / ἡμᾰρτημένος (hēmărtēménos).[1]
Pronunciation
[edit]Participle
[edit]ηθελημένος • (itheliménos) m (feminine ηθελημένη, neuter ηθελημένο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ηθελημένος (itheliménos) | ηθελημένη (itheliméni) | ηθελημένο (itheliméno) | ηθελημένοι (itheliménoi) | ηθελημένες (itheliménes) | ηθελημένα (itheliména) | |
| genitive | ηθελημένου (itheliménou) | ηθελημένης (itheliménis) | ηθελημένου (itheliménou) | ηθελημένων (itheliménon) | ηθελημένων (itheliménon) | ηθελημένων (itheliménon) | |
| accusative | ηθελημένο (itheliméno) | ηθελημένη (itheliméni) | ηθελημένο (itheliméno) | ηθελημένους (itheliménous) | ηθελημένες (itheliménes) | ηθελημένα (itheliména) | |
| vocative | ηθελημένε (itheliméne) | ηθελημένη (itheliméni) | ηθελημένο (itheliméno) | ηθελημένοι (itheliménoi) | ηθελημένες (itheliménes) | ηθελημένα (itheliména) | |
Derived terms
[edit]- ηθελημένα (itheliména, adverb)
References
[edit]- ^ ηθελημένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language