ενοχλητικός
Greek
[edit]Etymology
[edit]ενοχλώ (enochló, “to annoy”) + -τικός (-tikós, “adjective ending”). First attested 1889.
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]ενοχλητικός • (enochlitikós) m (feminine ενοχλητική, neuter ενοχλητικό)
- annoying, bothersome, irritating, pesky
- Αυτή είναι πολύ ενοχλητική γυναίκα.
- Aftí eínai polý enochlitikí gynaíka.
- She's a very annoying woman.
- Βγες έξω και διώξε αυτά τα ενοχλητικά παιδιά.
- Vges éxo kai dióxe aftá ta enochlitiká paidiá.
- Go out and get rid of those annoying kids.
- Τον πείραξαν οι προσωπικές και ενοχλητικές ερωτήσεις του δημοσιογράφου.
- Ton peíraxan oi prosopikés kai enochlitikés erotíseis tou dimosiográfou.
- The reporter's personal and bothersome questions annoyed him.
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ενοχλητικός (enochlitikós) | ενοχλητική (enochlitikí) | ενοχλητικό (enochlitikó) | ενοχλητικοί (enochlitikoí) | ενοχλητικές (enochlitikés) | ενοχλητικά (enochlitiká) | |
| genitive | ενοχλητικού (enochlitikoú) | ενοχλητικής (enochlitikís) | ενοχλητικού (enochlitikoú) | ενοχλητικών (enochlitikón) | ενοχλητικών (enochlitikón) | ενοχλητικών (enochlitikón) | |
| accusative | ενοχλητικό (enochlitikó) | ενοχλητική (enochlitikí) | ενοχλητικό (enochlitikó) | ενοχλητικούς (enochlitikoús) | ενοχλητικές (enochlitikés) | ενοχλητικά (enochlitiká) | |
| vocative | ενοχλητικέ (enochlitiké) | ενοχλητική (enochlitikí) | ενοχλητικό (enochlitikó) | ενοχλητικοί (enochlitikoí) | ενοχλητικές (enochlitikés) | ενοχλητικά (enochlitiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ενοχλητικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ενοχλητικός, etc.)
Synonyms
[edit]- (annoying): οχληρός (ochlirós), δυσάρεστος (dysárestos), εκνευριστικός (eknevristikós)
Derived terms
[edit]- ενοχλητικά (enochlitiká, “annoyingly”) (adverb)
- ενοχλητικότητα f (enochlitikótita, “annoyingness”)