ενοχλητικότητα

Greek

Etymology

ενοχλητικός (enochlitikós, “annoying”) +‎ -ότητα (-ótita). First attested 1890.

Pronunciation

• IPA^(key): /enoxlitiˈkotita/
• Hyphenation: ε‧νο‧χλη‧τι‧κό‧τη‧τα

Noun

ενοχλητικότητα • (enochlitikótita) f (plural ενοχλητικότητες)

1. annoyingness, bothersomeness, peskiness

   Η ενοχλητικότητά του είναι γιατί δεν τον αφήνουν να παίξει με τα αλλά παιδιά.

   I enochlitikótitá tou eínai giatí den ton afínoun na paíxei me ta allá paidiá.

   His peskiness is why they don't let him play with other children.

Declension

	singular	plural
nominative	ενοχλητικότητα (enochlitikótita)	ενοχλητικότητες (enochlitikótites)
genitive	ενοχλητικότητας (enochlitikótitas)	ενοχλητικοτήτων (enochlitikotíton)
accusative	ενοχλητικότητα (enochlitikótita)	ενοχλητικότητες (enochlitikótites)
vocative	ενοχλητικότητα (enochlitikótita)	ενοχλητικότητες (enochlitikótites)

Related terms

• ενοχλώ (enochló, “to annoy”)
• ενόχληση f (enóchlisi, “annoyance, nuisance”)
• ενόχλημα n (enóchlima, “discomfort”)