εγκυμονώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek ἐγκυμονῶ (enkumonô), from Ancient Greek ἐγκυμονέω (enkumonéō), with semantic loan from French être gros de in the figurative sense.

Pronunciation

• IPA^(key): /eŋ.ɟi.moˈno/
• Hyphenation: ε‧γκυ‧μο‧νώ

Verb

εγκυμονώ • (egkymonó) (passive εγκυμονούμαι)

1. to be pregnant (with), to carry (to have developing offspring within one's body)

   Synonym: κυοφορώ (kyoforó)

2. (figuratively, chiefly in the third person), to carry (with it), to pose (:risk, danger)

Conjugation

εγκυμονώ, εγκυμονούμαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	εγκυμονώ	εγκυμονήσω	εγκυμονούμαι	εγκυμονηθώ
2 sg	εγκυμονείς	εγκυμονήσεις	εγκυμονείσαι	εγκυμονηθείς
3 sg	εγκυμονεί	εγκυμονήσει	εγκυμονείται	εγκυμονηθεί
1 pl	εγκυμονούμε	εγκυμονήσουμε, [-ομε]	εγκυμονούμαστε	εγκυμονηθούμε
2 pl	εγκυμονείτε	εγκυμονήσετε	εγκυμονείστε	εγκυμονηθείτε
3 pl	εγκυμονούν(ε)	εγκυμονήσουν(ε)	εγκυμονούνται	εγκυμονηθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	εγκυμονούσα	εγκυμόνησα	[εγκυμονούμουν(α)]	εγκυμονήθηκα
2 sg	εγκυμονούσες	εγκυμόνησες	[εγκυμονούσουν(α)]	εγκυμονήθηκες
3 sg	εγκυμονούσε	εγκυμόνησε	εγκυμονούνταν, {εγκυμονείτο}	εγκυμονήθηκε
1 pl	εγκυμονούσαμε	εγκυμονήσαμε	εγκυμονούμασταν, (‑ούμαστε)	εγκυμονηθήκαμε
2 pl	εγκυμονούσατε	εγκυμονήσατε	[εγκυμονούσασταν, (‑ούσαστε)]	εγκυμονηθήκατε
3 pl	εγκυμονούσαν(ε)	εγκυμόνησαν, εγκυμονήσαν(ε)	εγκυμονούνταν, {εγκυμονούντο}	εγκυμονήθηκαν, εγκυμονηθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα εγκυμονώ ➤	θα εγκυμονήσω ➤	θα εγκυμονούμαι ➤	θα εγκυμονηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα εγκυμονείς, …	θα εγκυμονήσεις, …	θα εγκυμονείσαι, …	θα εγκυμονηθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … εγκυμονήσει   έχω, έχεις, … εγκυμονημένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … εγκυμονηθεί   είμαι, είσαι, … εγκυμονημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … εγκυμονήσει   είχα, είχες, … εγκυμονημένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … εγκυμονηθεί   ήμουν, ήσουν, … εγκυμονημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … εγκυμονήσει   θα έχω, θα έχεις, … εγκυμονημένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … εγκυμονηθεί   θα είμαι, θα είσαι, … εγκυμονημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	εγκυμόνησε	—	εγκυμονήσου
2 pl	εγκυμονείτε	εγκυμονήστε	εγκυμονείστε	εγκυμονηθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	εγκυμονώντας ➤		εγκυμονούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας εγκυμονήσει ➤		εγκυμονημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	εγκυμονήσει		εγκυμονηθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• εγκυμόνηση f (egkymónisi)
• εγκυμονούσα f (egkymonoúsa)
• εγκυμοσύνη f (egkymosýni)
• έγκυος (égkyos)