διχοτομώ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek διχοτομῶ (dikhotomô), from Ancient Greek διχοτομοῦμαι (dikhotomoûmai).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.xo.toˈmo/
• Hyphenation: δι‧χο‧το‧μώ

Verb

διχοτομώ • (dichotomó) (past διχοτόμησα, passive διχοτομούμαι, ppp διχοτομημένος)

1. (geometry) to bisect (to divide an angle, line segment, or other figure into two equal parts)
2. (figuratively) to divide in two, to partition (e.g. a country or region)

Conjugation

διχοτομώ, διχοτομούμαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διχοτομώ	διχοτομήσω	διχοτομούμαι	διχοτομηθώ
2 sg	διχοτομείς	διχοτομήσεις	διχοτομείσαι	διχοτομηθείς
3 sg	διχοτομεί	διχοτομήσει	διχοτομείται	διχοτομηθεί
1 pl	διχοτομούμε	διχοτομήσουμε, [-ομε]	διχοτομούμαστε	διχοτομηθούμε
2 pl	διχοτομείτε	διχοτομήσετε	διχοτομείστε	διχοτομηθείτε
3 pl	διχοτομούν(ε)	διχοτομήσουν(ε)	διχοτομούνται	διχοτομηθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διχοτομούσα	διχοτόμησα	[διχοτομούμουν(α)]	διχοτομήθηκα
2 sg	διχοτομούσες	διχοτόμησες	[διχοτομούσουν(α)]	διχοτομήθηκες
3 sg	διχοτομούσε	διχοτόμησε	διχοτομούνταν, {διχοτομείτο}	διχοτομήθηκε
1 pl	διχοτομούσαμε	διχοτομήσαμε	διχοτομούμασταν, (‑ούμαστε)	διχοτομηθήκαμε
2 pl	διχοτομούσατε	διχοτομήσατε	[διχοτομούσασταν, (‑ούσαστε)]	διχοτομηθήκατε
3 pl	διχοτομούσαν(ε)	διχοτόμησαν, διχοτομήσαν(ε)	διχοτομούνταν, {διχοτομούντο}	διχοτομήθηκαν, διχοτομηθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διχοτομώ ➤	θα διχοτομήσω ➤	θα διχοτομούμαι ➤	θα διχοτομηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διχοτομείς, …	θα διχοτομήσεις, …	θα διχοτομείσαι, …	θα διχοτομηθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διχοτομήσει   έχω, έχεις, … διχοτομημένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διχοτομηθεί   είμαι, είσαι, … διχοτομημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διχοτομήσει   είχα, είχες, … διχοτομημένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διχοτομηθεί   ήμουν, ήσουν, … διχοτομημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διχοτομήσει   θα έχω, θα έχεις, … διχοτομημένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διχοτομηθεί   θα είμαι, θα είσαι, … διχοτομημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	διχοτόμησε	—	διχοτομήσου
2 pl	διχοτομείτε	διχοτομήστε	διχοτομείστε	διχοτομηθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διχοτομώντας ➤		διχοτομούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας διχοτομήσει ➤		διχοτομημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	διχοτομήσει		διχοτομηθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• διχοτόμηση f (dichotómisi)
• διχοτομία f (dichotomía)
• διχοτομικός (dichotomikós)
• διχοτόμος (dichotómos)