διχοτόμηση

Greek

Noun

διχοτόμηση • (dichotómisi) f (plural διχοτομήσεις)

1. bisection (divide into two equal parts)
2. dichotomy, split

Declension

Declension of διχοτόμηση

	singular	plural
nominative	διχοτόμηση (dichotómisi)	διχοτομήσεις (dichotomíseis)
genitive	διχοτόμησης (dichotómisis)	διχοτομήσεων (dichotomíseon)
accusative	διχοτόμηση (dichotómisi)	διχοτομήσεις (dichotomíseis)
vocative	διχοτόμηση (dichotómisi)	διχοτομήσεις (dichotomíseis)

Older or formal genitive singular: διχοτομήσεως (dichotomíseos)

Synonyms

• (split): διχασμός m (dichasmós)