δισύλλαβος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Koine Greek δισύλλαβος (disúllabos).[1] By surface analysis, δι- (di-) + συλλαβ(ή) (syllav(í)) + -ος (-os)
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]δισύλλαβος • (disýllavos) m (feminine δισύλλαβη, neuter δισύλλαβο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | δισύλλαβος (disýllavos) | δισύλλαβη (disýllavi) | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβοι (disýllavoi) | δισύλλαβες (disýllaves) | δισύλλαβα (disýllava) | |
| genitive | δισύλλαβου (disýllavou) | δισύλλαβης (disýllavis) | δισύλλαβου (disýllavou) | δισύλλαβων (disýllavon) | δισύλλαβων (disýllavon) | δισύλλαβων (disýllavon) | |
| accusative | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβη (disýllavi) | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβους (disýllavous) | δισύλλαβες (disýllaves) | δισύλλαβα (disýllava) | |
| vocative | δισύλλαβε (disýllave) | δισύλλαβη (disýllavi) | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβοι (disýllavoi) | δισύλλαβες (disýllaves) | δισύλλαβα (disýllava) | |
Derived terms
[edit]- δισύλλαβο n (disýllavo)
References
[edit]- ^ δισύλλαβος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language