διδακτική

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/ → /ði.ðak.tiˈci/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.dak.tiˈke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/

Adjective

δῐδακτῐκή • (didaktikḗ) (Koine)

1. feminine nominative/vocative singular of δῐδακτῐκός (didaktikós)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.ða.ktiˈci/
• Hyphenation: δι‧δα‧κτι‧κή

Etymology 1

Inflectional form.

Adjective

διδακτική • (didaktikí)

1. nominative/accusative/vocative feminine singular of διδακτικός (didaktikós)

Etymology 2

Substantivised feminine of the adjective διδακτικός (didaktikós), from the Hellenistic διδακτικός (didaktikós). Semantic loan from German Didaktik, itself from διδακτικός (didaktikós).

Noun

διδακτική • (didaktikí) f (plural διδακτικές)

1. teaching, didactics

Declension

Declension of διδακτική

	singular	plural
nominative	διδακτική (didaktikí)	διδακτικές (didaktikés)
genitive	διδακτικής (didaktikís)	διδακτικών (didaktikón)
accusative	διδακτική (didaktikí)	διδακτικές (didaktikés)
vocative	διδακτική (didaktikí)	διδακτικές (didaktikés)

Related terms

• αλληλοδιδακτική μέθοδος f (allilodidaktikí méthodos, “mutual instruction system”)

• and see: διδάσκω (didásko, “I teach”)