ατασθαλία

See also: ἀτασθαλία

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀτασθαλία (atasthalía), from ἀτάσθαλος (atásthalos, “reckless”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ta.sθaˈli.a/
• Hyphenation: α‧τα‧σθα‧λί‧α

Noun

ατασθαλία • (atasthalía) f (plural ατασθαλίες)

1. irregularity, foul play
2. untidiness

Declension

Declension of ατασθαλία

	singular	plural
nominative	ατασθαλία (atasthalía)	ατασθαλίες (atasthalíes)
genitive	ατασθαλίας (atasthalías)	ατασθαλιών (atasthalión)
accusative	ατασθαλία (atasthalía)	ατασθαλίες (atasthalíes)
vocative	ατασθαλία (atasthalía)	ατασθαλίες (atasthalíes)

Further reading

• ατασθαλία - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only (abbreviations)], Centre for the Greek language
• ατασθαλία, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language