απηρχαιωμένος

See also: ἀπηρχαιωμένος

Greek

Alternative forms

• απαρχαιωμένος (aparchaioménos) (standard Modern Greek)

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἀπηρχαιωμένος (apērkhaiōménos), perfect participle of the passive verb ἀπαρχαιόομαι / ἀπαρχαιοῦμαι. And see απαρχαιωμένος (aparchaioménos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.pir.çe.oˈme.nos/
• Hyphenation: α‧πηρ‧χαι‧ω‧μέ‧νος

Participle

απηρχαιωμένος • (apirchaioménos) m (feminine απηρχαιωμένη, neuter απηρχαιωμένο)

1. (dated) old form of απαρχαιωμένος (aparchaioménos)

   older spelling: ἀπηρχαιωμένος (apērkhaiōménos)

Declension

Declension of απηρχαιωμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απηρχαιωμένος (apirchaioménos)	απηρχαιωμένη (apirchaioméni)	απηρχαιωμένο (apirchaioméno)		απηρχαιωμένοι (apirchaioménoi)	απηρχαιωμένες (apirchaioménes)	απηρχαιωμένα (apirchaioména)
genitive	απηρχαιωμένου (apirchaioménou)	απηρχαιωμένης (apirchaioménis)	απηρχαιωμένου (apirchaioménou)		απηρχαιωμένων (apirchaioménon)	απηρχαιωμένων (apirchaioménon)	απηρχαιωμένων (apirchaioménon)
accusative	απηρχαιωμένο (apirchaioméno)	απηρχαιωμένη (apirchaioméni)	απηρχαιωμένο (apirchaioméno)		απηρχαιωμένους (apirchaioménous)	απηρχαιωμένες (apirchaioménes)	απηρχαιωμένα (apirchaioména)
vocative	απηρχαιωμένε (apirchaioméne)	απηρχαιωμένη (apirchaioméni)	απηρχαιωμένο (apirchaioméno)		απηρχαιωμένοι (apirchaioménoi)	απηρχαιωμένες (apirchaioménes)	απηρχαιωμένα (apirchaioména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απηρχαιωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απηρχαιωμένος, etc.)