απελπισμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of απελπίζομαι (apelpízomai), passive voice of απελπίζω (“to despair, desolate”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.pel.piˈzme.nos/
• Hyphenation: α‧πελ‧πι‧σμέ‧νος

Participle

απελπισμένος • (apelpisménos) m (feminine απελπισμένη, neuter απελπισμένο)

1. in despair, despairing, desperate

   formal, learned: άπελπις (ápelpis)

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	απελπισμένος (apelpisménos)	απελπισμένη (apelpisméni)	απελπισμένο (apelpisméno)		απελπισμένοι (apelpisménoi)	απελπισμένες (apelpisménes)	απελπισμένα (apelpisména)
genitive	απελπισμένου (apelpisménou)	απελπισμένης (apelpisménis)	απελπισμένου (apelpisménou)		απελπισμένων (apelpisménon)	απελπισμένων (apelpisménon)	απελπισμένων (apelpisménon)
accusative	απελπισμένο (apelpisméno)	απελπισμένη (apelpisméni)	απελπισμένο (apelpisméno)		απελπισμένους (apelpisménous)	απελπισμένες (apelpisménes)	απελπισμένα (apelpisména)
vocative	απελπισμένε (apelpisméne)	απελπισμένη (apelpisméni)	απελπισμένο (apelpisméno)		απελπισμένοι (apelpisménoi)	απελπισμένες (apelpisménes)	απελπισμένα (apelpisména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απελπισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απελπισμένος, etc.)

Related terms

• see: απελπισία f (apelpisía, “despair”)