αντηχώ

See also: ἀντηχῶ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀντηχῶ (antēkhô), contracted form of ἀντηχέω (antēkhéō, “sing in answer”). By surface analysis, αντ- (ant-, “back”) +‎ ηχώ (ichó, “I sound”).

Pronunciation

• IPA^(key): /an.diˈxo/
• Hyphenation: α‧ντη‧χώ

Verb

αντηχώ • (antichó) (past αντήχησα, passive —)

1. to echo (reflect sound or repeat back)

   Synonym: αντιβουίζω (antivouízo)

2. to reverberate, resonate

   Synonyms: ηχώ (ichó), αντιδονώ (antidonó), αντιλαλώ (antilaló), αντιβουίζω (antivouízo)

Conjugation

αντηχώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	αντηχώ	αντηχήσω
2 sg	αντηχείς	αντηχήσεις
3 sg	αντηχεί	αντηχήσει
1 pl	αντηχούμε	αντηχήσουμε, [-ομε]
2 pl	αντηχείτε	αντηχήσετε
3 pl	αντηχούν(ε)	αντηχήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	αντηχούσα	αντήχησα
2 sg	αντηχούσες	αντήχησες
3 sg	αντηχούσε	αντήχησε
1 pl	αντηχούσαμε	αντηχήσαμε
2 pl	αντηχούσατε	αντηχήσατε
3 pl	αντηχούσαν(ε)	αντήχησαν, αντηχήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα αντηχώ ➤	θα αντηχήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αντηχείς, …	θα αντηχήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αντηχήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αντηχήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αντηχήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	αντήχησε
2 pl	αντηχείτε	αντηχήστε
Other forms
Active present participle ➤	αντηχώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας αντηχήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	αντηχήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αντηχείο n (anticheío, “resonator”)
• αντήχηση f (antíchisi, “echo, resonance”)
• αντηχητικός (antichitikós, “resonant”, adjective)
• and see: ήχος m (íchos, “sound”)