αναχαίτιση
Greek
[edit]Noun
[edit]αναχαίτιση • (anachaítisi) f (plural αναχαιτίσεις)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναχαίτιση (anachaítisi) | αναχαιτίσεις (anachaitíseis) |
| genitive | αναχαίτισης (anachaítisis) | αναχαιτίσεων (anachaitíseon) |
| accusative | αναχαίτιση (anachaítisi) | αναχαιτίσεις (anachaitíseis) |
| vocative | αναχαίτιση (anachaítisi) | αναχαιτίσεις (anachaitíseis) |
Older or formal genitive singular: αναχαιτίσεως (anachaitíseos)
Related terms
[edit]- αναχαιτίζω (anachaitízo, “to restrain, to curb”)