αναφαίρετος

See also: ἀναφαίρετος

Greek

Etymology

From Koine Greek ἀναφαίρετος (anaphaíretos). By surface analysis, αν- (an-, α- privative) +‎ αφαιρώ (afairó, “subtract”) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.naˈfe.re.tos/
• Hyphenation: α‧να‧φαί‧ρε‧τος

Adjective

αναφαίρετος • (anafaíretos) m

1. inalienable

   Synonym: απαράγραπτος (aparágraptos)

   αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα ― anafaíreto anthrópino dikaíoma ― inalienable human right

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αναφαίρετος (anafaíretos)	αναφαίρετη (anafaíreti)	αναφαίρετο (anafaíreto)		αναφαίρετοι (anafaíretoi)	αναφαίρετες (anafaíretes)	αναφαίρετα (anafaíreta)
genitive	αναφαίρετου (anafaíretou)	αναφαίρετης (anafaíretis)	αναφαίρετου (anafaíretou)		αναφαίρετων (anafaíreton)	αναφαίρετων (anafaíreton)	αναφαίρετων (anafaíreton)
accusative	αναφαίρετο (anafaíreto)	αναφαίρετη (anafaíreti)	αναφαίρετο (anafaíreto)		αναφαίρετους (anafaíretous)	αναφαίρετες (anafaíretes)	αναφαίρετα (anafaíreta)
vocative	αναφαίρετε (anafaírete)	αναφαίρετη (anafaíreti)	αναφαίρετο (anafaíreto)		αναφαίρετοι (anafaíretoi)	αναφαίρετες (anafaíretes)	αναφαίρετα (anafaíreta)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναφαίρετος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναφαίρετος, etc.)

Related terms

• and see: αφαιρώ (afairó, “subtract”)
• αφαιρέσιμος (afairésimos, “able to be subtracted”)
• αφαιρετέος (afairetéos, “must be subtracted”)

 

References

• αναφαίρετος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language