ανακόλουθο
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek ἀνακόλουθον (anakólouthon).
Noun
[edit]ανακόλουθο • (anakóloutho) n (plural ανακόλουθα)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανακόλουθο (anakóloutho) | ανακόλουθα (anakóloutha) |
| genitive | ανακολούθου (anakoloúthou) ανακόλουθου (anakólouthou) |
ανακολούθων (anakoloúthon) ανακόλουθων (anakólouthon) |
| accusative | ανακόλουθο (anakóloutho) | ανακόλουθα (anakóloutha) |
| vocative | ανακόλουθο (anakóloutho) | ανακόλουθα (anakóloutha) |
Related terms
[edit]- ανακολουθία f (anakolouthía, “inconsistency”)
- ανακόλουθος (anakólouthos, “inconsistent”)
Further reading
[edit]
Ανακολουθία on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
