αναιρετικός
Greek
[edit]Adjective
[edit]αναιρετικός • (anairetikós) m (feminine αναιρετική, neuter αναιρετικό)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναιρετικός (anairetikós) | αναιρετική (anairetikí) | αναιρετικό (anairetikó) | αναιρετικοί (anairetikoí) | αναιρετικές (anairetikés) | αναιρετικά (anairetiká) | |
| genitive | αναιρετικού (anairetikoú) | αναιρετικής (anairetikís) | αναιρετικού (anairetikoú) | αναιρετικών (anairetikón) | αναιρετικών (anairetikón) | αναιρετικών (anairetikón) | |
| accusative | αναιρετικό (anairetikó) | αναιρετική (anairetikí) | αναιρετικό (anairetikó) | αναιρετικούς (anairetikoús) | αναιρετικές (anairetikés) | αναιρετικά (anairetiká) | |
| vocative | αναιρετικέ (anairetiké) | αναιρετική (anairetikí) | αναιρετικό (anairetikó) | αναιρετικοί (anairetikoí) | αναιρετικές (anairetikés) | αναιρετικά (anairetiká) | |
Related terms
[edit]- αναίρεση f (anaíresi, “appeal”)
- see: αναιρώ (anairó, “to revoke”)